Αντι-μανιφέστο για ένα παιδικό στέκι

Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς,

Πρέπει από κάπου να πιαστούμε...

Διαλέγουμε το πιο αγαπημένο μας πλάσμα, την ελπίδα σε ένα χαμόγελο,

το πρόσωπο του παιδιού μας

Για να ξαναβρούμε το γέλιο του παιχνιδιού, τη χαρά της σχόλης, τη γλύκα μιας ζαβολιάς

Να στροβιλιστούμε στις γειτονιές και τις αλάνες σαν μια πολύχρωμη παιδική σβούρα

Να παίξουμε με τα χώματα, να ματώσουμε τα γόνατα,

να μετρήσουμε μέχρι το εκατό...

φτού και βγαίνω!

Σε αυτούς τους ζόρικους καιρούς

Μια χούφτα άνθρωποι λέμε:

Δεν αξίζουμε όσο κοστίζουμε στους μεγάλους

Αξίζουμε όσο μας χαίρονται τα παιδιά

Για αυτή την αξία θα παλέψουμε

Όλοι μαζί, με κέφι και ελπίδα

Να στήσουμε ένα “χώρο” γεμάτο στιγμές ευτυχίας για τα παιδιά του κόσμου

Να κάνουμε το κόσμο μας παιχνίδι...

«Αναδιοργάνωση του Δημοσίου» δεν σημαίνει και αξιοκρατία

Δημοσιεύθηκε στο Δρόμο της Αριστεράς, 16-11-2013

Στο υπουργείο Εργασίας, μάλλον πιστεύουν στη Δευτέρα Παρουσία. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι έχουν παραπέμψει για την Ώρα της Κρίσης, τις κρίσεις Προϊσταμένων.
Οι τελευταίες κρίσεις για Προϊσταμένους Τμημάτων ανάγονται στο μακρινό 2006. Έκτοτε, πολλοί τμηματάρχες συνταξιοδοτήθηκαν, μετατέθηκαν, βγήκαν σε εφεδρεία κ.ά. Οι μισές σχεδόν θέσεις «χήρεψαν». Μάλιστα, με βάση τον Ν.3839/2010, οι θητείες όλων των Προϊσταμένων έχουν λήξει από το Μάρτιο του 2010. Και όμως, κρίσεις για προϊσταμένους δεν εδέησε να κάνει καμία πολιτική ηγεσία!
Πώς λειτουργεί το σύστημα, θα ρωτήσει κάποιος; Υποτίθεται ότι η Δημόσια Διοίκηση απαιτεί κάθετη ιεραρχική διάρθρωση και ανάληψη ευθύνης. Μήπως εφαρμόζεται ήδη στο Ελληνικό Δημόσιο το οριζόντιο μοντέλο διοίκησης με ομάδες εργασίας; Ή μήπως έχει υιοθετηθεί η αυτοδιαχείριση;
Τίποτα από τα δύο. Η λύση βρίσκεται στην... ανάθεση αρμοδιοτήτων. Η μέθοδος είναι απλή και δεν απαιτεί καν έκδοση διοικητικών πράξεων, που πιθανόν να εξέθεταν κάποιους. Ο Διευθυντής, συχνά με υπόδειξη άνωθεν, μπορεί να διαλέξει τον παλαιότερο, τον πλέον υψηλόβαθμο, τον παραγωγικότερο ή απλώς το «καλύτερο1 και εργατικότερο2 παιδί» της Διεύθυνσης και να του αναθέσει καθήκοντα Τμηματάρχη «αντ’ αυτού» (α.α.).
Ο «εκλεκτός» υποβάλλει αίτηση στις Δ/νσεις Οικονομικού και Προσωπικού. Η αίτηση δεν λαμβάνει καμία απάντηση, αλλά σιωπηρά ο αιτών αναλαμβάνει την ευθύνη (και το αντίστοιχο επίδομα) να υπογράφει ως Τμηματάρχης.  Απλό ε;
Με αυτό τον τρόπο λειτουργεί ένα ολόκληρο Υπουργείο και πληθώρα Τμημάτων Επιθεώρησης Εργασίας ανά την περιφέρεια. Κάποια στιγμή, γύρω στα 2011, ζητήθηκε από τους υπαλλήλους να υποβάλουν αιτήσεις ενόψει κρίσεων Τμηματαρχών, αλλά τελικά οι διαδικασίες «πάγωσαν» γιατί θα... ξεκινούσε η διαδικασία εκπόνησης του νέου Οργανογράμματος, η οποία με τη σειρά της έχει «παγώσει» εδώ και δύο σχεδόν χρόνια. Τώρα το υπουργείο λειτουργεί χωρίς νέο οργανόγραμμα και χωρίς Προϊσταμένους. Άλλωστε, τι χρειάζονται όλα αυτά; Αρκεί η τρόικα, οι εντολές της και ο καλός και υπάκουος υπάλληλος -συγγνώμη- ο εκάστοτε υπουργός.

Η περίπτωση της Δ/νσης Οικονομικού
Χαρακτηριστική περίπτωση διοικητικής και λειτουργικής διάλυσης εξαιτίας αυτής της πρακτικής αποτελεί η Δ/νση Οικονομικού. Μια Δ/νση που είναι αρμόδια για την επιχορήγηση στον ΟΑΕΔ και σε προνοιακούς φορείς με ασαφές νομικό πλαίσιο, πληθώρα απαραίτητων δικαιολογητικών και διαδικασιών που ειδικά το τελευταίο διάστημα αλλάζουν συνεχώς. Αποκορύφωμα της χαοτικής κατάστασης είναι το γεγονός ότι μετά την πρόσφατη (Αύγουστος 2013) συγχώνευση των Δ/νσεων Οικονομικού της Κεντρικής Υπηρεσίας και της Γ.Γ. Κοινωνικών Ασφαλίσεων και τη συγκρότηση ενιαίας Γενικής Δ/νσης Οικονομικών Υπηρεσιών, χρειάστηκαν περισσότερο από 3 μήνες για να υπογραφεί η απόφαση τοποθέτησης υπαλλήλων και Προϊσταμένων στις νέες Δ/νσεις και Τμήματα. Η οικονομική διαχείριση του υπουργείου Εργασίας έγινε από οργανικές μονάδες που... δεν είχαν στελεχωθεί, και από υπαλλήλους που... δεν γνώριζαν την οργανική τους θέση. Κατά τα άλλα ισχύει, μεταξύ άλλων... η πρόβλεψη του αρ.76 του Ν.4170/2013, ότι «Οποιαδήποτε επιχορήγηση χωρίς την τήρηση των παραπάνω προϋποθέσεων συνιστά για τους δημόσιους λειτουργούς απιστία σχετική με την υπηρεσία, που τιμωρείται σύμφωνα με το άρθρο 256 Π.Κ.». Από τη μία πρέπει να επιχορηγηθούν άμεσα οι προνοιακοί φορείς και από την άλλη 4-5 υπάλληλοι χωρίς καμία βοήθεια και καθοδήγηση θα πρέπει να αποφασίσουν, υπό την απειλή της απόλυσης, για τη νομική πληρότητα των φακέλων κάθε επιχορηγουμένου Φορέα. Οι τοποθετήσεις Προϊσταμένων έγιναν τελικά με μια απλή απόφαση του υπουργού, χωρίς καμία διαδικασία αιτήσεων, αξιολόγησης, κρίσεων και αξιοκρατίας. Αποφασίζουμε και... ορίζουμε!

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
Το μυστικό βρίσκεται στη λέξη αξιοκρατία. Πολλοί την επικαλούνται, λίγοι το εννοούν και σχεδόν κανένας δεν την κάνει πράξη. Στο υπουργείο Εργασίας, με βεβαιότητα κανένας! Αν και κατά καιρούς, υπήρξαν Νόμοι που έθεταν κάποιες βάσεις για κρίσεις Προϊσταμένων βάσει ορθολογικών κριτηρίων (τυπικά προσόντα, προϋπηρεσία, ακόμη και γραπτές εξετάσεις) με σοβαρότερη προσπάθεια τον Ν.3839/2010, κανείς εξ όσων διαχειρίζονται τις διαδικασίες στο υπουργείο Εργασίας, δεν θέλησε να τους εφαρμόσει. Η εκάστοτε πολιτική ηγεσία, σε συνεργασία με μια συνδικαλιστική και διοικητική νομενκλατούρα χειρίζεται τις υποθέσεις του υπουργείου σαν οικογενειακό μπακάλικο και αγνοεί, επιδεικτικά, έννοιες όπως αξιολόγηση, αξιοκρατία, παροχή κινήτρων. Έστησε και συντηρεί εδώ και χρόνια μια φάμπρικα αναθέσεων αρμοδιοτήτων σε Γενικούς Διευθυντές, Διευθυντές και Τμηματάρχες και καταστρατηγεί κάθε έννοια δικαιοσύνης και χρηστής διοίκησης. Με αυτό τον τρόπο, υπονομεύεται η αποτελεσματικότητα και εκμηδενίζονται οποιαδήποτε κίνητρα. Το σύστημα αυτό, φυσικά δεν αρκείται στον έλεγχο της διαδικασίας κρίσεων και προαγωγών. Λειτουργεί σε πολλά επίπεδα και αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση σκοπών κομματικών, προσωπικών, οικονομικών.

Καμία αντίδραση;
Δυστυχώς, ο φόβος, ή η προσδοκία συμμετοχής σε αυτό το σύστημα έχει οδηγήσει στην εκκωφαντική σιωπή όλων. Ενώ όλα τα παραπάνω αποτελούν κοινό μυστικό, δημόσια κανείς δεν τολμά να διαμαρτυρηθεί. Κάποιοι περιμένουν μήπως τους ανατεθεί το προϊσταμενιλίκι, κάποιοι το έχουν εξασφαλίσει, και οι υπόλοιποι απλώς φοβούνται.
Και το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας (και... συμβουλή σε όσους θέλουν να «πάνε μπροστά»): Στο υπουργείο Εργασίας (πιθανόν και αλλού), όσοι δεν έχουν πρόσβαση σε πολιτικά γραφεία, σε συνδικαλιστικά κονκλάβια και σε «παλιοπαρέες» που αποτελούν την (όχι και τόσο ένδοξη) ιστορία του υπουργείου, είναι καταδικασμένοι να αποτελούν στην καλύτερη περίπτωση τον ενοχλητικό φωνακλά και στη χειρότερη τον... γραφικό που δεν δέχτηκε να «σκύψει το κεφάλι» για να γίνει προϊστάμενος. Υπάρχει φυσικά και η ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα της κρίσης. Για όλους...

1. Καλύτερο = δικό μας, του κόμματος, της κλίκας
2. Εργατικότερο = υπάκουο, πειθήνιο

ΑΠΕΡΓΙΑ 6.11.2013

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ 6.11.2013

• Αν στις καλές εποχές, οι πολιτικοί διαχειρίζονταν σωστά τα πράγματα και δεν αφήναν τα τρωκτικά να κλέβουν τον κόπο μας...
• Αν ο ΓΑΠ δεν έκλεβε την ψήφο των μισών Ελλήνων με το “λεφτά υπάρχουν”...
• Αν ο λαός αντιδρούσε μαζικά από την πρώτη στιγμή που φάνηκε ότι τον “δένουν” με μνημόνια και του ...παίρνουν οριζόντια ή διαρθρωτικά μέτρα...
• Αν οι εκατομμύρια άνεργοι έβγαιναν στους δρόμους αντί να γεμίζουν τις καφετέριες...
• Αν οι δυνάμεις καταστολής δεν χρησιμοποιούσαν αδιακρίτως χημικά και βία για να αποτρέψουν τις διαδηλώσεις και τις πλατείες...
• Αν οι ηλικιωμένοι και οι ...βολεμένοι δεν ψηφίζαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και σία δίνοντας τους την δυνατότητα να συγκυβερνήσουν...
• Αν οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, η τρόικα κτλ ήταν πιο “καλοί” μαζί μας...
• Αν η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ και τα περισσότερα συνδικάτα οργανώναν και συντόνιζαν αγώνα διαρκείας με σκοπό να ανατρέψουν τον κατήφορο και όχι να σώσουν ότι μπορούν...
• Αν οι συνδικαλιστές, αντί να διαπιστώνουν τη μη συμμετοχή των εργαζομένων στις κινητοποιήσεις, έβρισκαν τρόπους για να πείσουν τον κόσμο να ξεφύγει από την απάθεια και τη μοιρολατρία...
• Αν μπορούσαν οι συναδελφοι που παραμένουν στις θέσεις τους μέχρι νεωτέρας να καταλάβουν πόσο καθοριστική ήττα είναι η χωρίς αντίδραση αποδοχή των διαθεσιμοτήτων έστω και 10 υπαλλήλων του Υπουργείου...

Με τα ΑΝ των ΑΛΛΩΝ, δεν γράφεται η ιστορία!

Η τύχη ΣΟΥ δεν εξαρτάται από το αν δράσουν ΟΙ ΑΛΛΟΙ.

ΟΙ ΑΛΛΟΙ εξαρτώνται από τη δική ΣΟΥ δράση

Μην αδρανήσεις ξανά!

Μην δώσεις πάλι άλλοθι σε όσους ευθύνονται για την τραγική κατάσταση της χώρας και της ζωής σου.

Αν ΕΣΥ απεργήσεις στις 6 Νοέμβρη,

τότε όλα είναι δυνατά.

Μην αφήσεις τους ΑΛΛΟΥΣ να ρυθμίσουν το μέλλον σου.

ΠΑΛΕΨΕ ΓΙΑ ΟΤΙ ΘΕΩΡΕΙΣ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ΟΤΙ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ

Ενός λεπτού σιωπή, κύριοι... Η φωνή των θυμάτων!

Χθες βράδυ ήρθε στο όνειρο μου ένας από τα άγνωστα θύματα της Χρυσής Αυγής, ένα από τα “παρακατιανά” εκείνα παιδιά από το Πακιστάν που κανείς δεν τους δίνει σημασία (ακόμη και να βρεθούν τσακισμένοι σε κάποιο χαντάκι), παρά μόνο αν τους χρειάζεται για κανένα τζάμπα μερεμέτι. Το νόημα όσων μου είπε είναι το εξής:

“Φίλε, μαθαίνω ότι γίνεται χαμός με την Χρυσή Αυγή και τις παρανομίες της. Πολιτικοί, κανάλια, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες και απλοί πολίτες “πέφτουν από τα σύννεφα” μετά την δολοφονία του Πάυλου Φύσσα και τις αποκαλύψεις που την σχετίζουν με ηγετικά στελέχη αυτού του κόμματος.

Ξέρω ότι πολύς κόσμος εκεί κάτω θα αισθανθεί ανακούφιση και λύτρωση αν συλληφθούν και φυλακιστούν αυτά τα καθάρματα.

Είναι πρώτα από όλα οι συμπατριώτες μου και γενικά οι ξένοι που θα κοιμούνται λίγο πιο ήσυχοι τη νύκτα. Οι επίδοξοι δολοφόνοι τους ή μάλλον οι αρχηγοί της συμμορίας που τους κυνηγά θα βρίσκονται ταπεινωμένοι και ανήμποροι σε κάποιο κελί.

Είναι όλοι όσοι σκέφτονται διαφορετικά, πιστεύουν και μιλάνε κόντρα στο σύστημα και μάχονται έχοντας ως όπλο τις ιδέες, τα πιστεύω τους. Δεν θα έχουν πια να αντιμετωπίσουν και τον κίνδυνο της φυσικής βίας εκτός από τη βία που επιφυλάσσει το σύστημα σε κάθε τι διαφορετικό.

Είναι και όλοι οι ανιδιοτελείς και στοιχειωδώς σκεπτόμενοι άνθρωποι που με την κοινή λογική καταλάβαιναν ότι οι τραμπούκοι της Χρυσής Αυγής δεν είναι οι σωτήρες της χώρας αλλά μάλλον κάποιοι που με την πρώτη ευκαιρία θα την έβαζαν σε μεγαλύτερους κίνδυνους. Αυτοί που βγήκαν μαζικά στους δρόμους, έστω και τώρα, όταν ένα δικό τους παιδί έπεσε νεκρό από φασιστικό μαχαίρι...

Με όλους και για όλους αυτούς θα χαρώ και εγώ αν “πεθάνει” η Χρυσή Αυγή.

Υπάρχουν όμως και πολλοί άλλοι που δε θα νιώσουν και τόσο άνετα.

Είναι οι πολιτικοί των κομμάτων που κυβέρνησαν από το 1987 και που δεν ...κατάλαβαν ότι στις παρυφές και τώρα στο επίκεντρο του πολιτικού συστήματος δρούσε ένα συνδικάτο του εγκλήματος. Που καλόβλεπαν το κίνημα της Χρυσής Αύγης, που υπολόγιζαν στην κυβερνητική στήριξη από τον Μιχαλολιάκο και τα τσιράκια του, που αφήσαν τα Σώματα Ασφαλείας να γίνουν μια άκρως επικίνδυνη σφηκοφωλιά. Τώρα, όλοι αυτοί, κάτω από τη πίεση εντός και εκτός Ελλάδας, θα “ανακαλύψουν την Αμερική” και θα απαιτήσουν και συγχαρητήρια για αυτό.

Είναι οι καθωσπρέπει δημοσιογραφίσκοι, οι τηλεκαννίβαλοι του μεσονυκτίου, οι γραφιάδες της κακιάς ώρας και οι κομιστές-εκβιαστές που χάιδευαν τα παιδιά με τα μαύρα και ονειρεύονταν και άλλο χρήμα, και άλλη εξουσία και άλλο ξύλο για όσους τολμούν να αμφισβητούν τα κεκτημένα τους και το συμφέρον των αφεντικών τους. Σίγουρα, θα εμφανιστούν έκπληκτοι στα κανάλια τους και θα καταδικάζουν συλλήβδην την Χρυσή Αυγή και τα εγκλήματα της, ελπίζοντας ότι η κοντή μνήμη της Κοινής Γνώμης θα τους ξελασπώσει και πάλι.

Είναι οι τραγουδιστάδες του συρμού που με ύφος και τουπέ υπερθεμάτιζαν την μαγκιά της Χρυσής Αυγής. Το αντριλίκι τους και η αντισυστημικότητα τους ισοδυναμεί πλέον με εκατοντάδες άνανδρες επιθέσεις, δολοφονίες, τεμαχισμούς αθώων ανθρώπων. Τι θα τραγουδήσουν από αυτά πλέον;

Είναι τέλος και οι “παραπλανημένοι” ανεγκέφαλοι που ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή και της έδωσαν εξουσία, χρήμα, προβολή και δύναμη για να πολλαπλασιάσει τα εγκλήματα της. Όλοι αυτοί που για να τιμωρήσουν τους προδότες πολιτικούς, ενίσχυσαν ένα μάτσο καθάρματα του κοινού ποινικού δικαίου. Θα είναι δύσκολο να κοιταχτούν στο καθρέφτη το βράδυ...

Είναι τέλος όλοι οι παραπάνω, που διαρκώς εξισώνουν τον αγώνα για δικαιώματα, ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα με τα εγκλήματα των φασιστών για να κρύψουν την δική τους ευθύνη για το κατάντημα της χώρας και όσων κατοικούν σε αυτήν. Αυτοί που ουσιαστικά θεωρούν κάθε διαφορετική από τη δική τους φωνή, “άκρο”, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι οι ίδιοι έχουν σχεδόν υπερβεί, το όριο της νομιμότητας και της δημοκρατίας.

Όλους αυτούς ποτέ δε θα τους συγχωρήσω και ας σκίζουν τώρα τα ρούχα τους ότι δεν μπορούσαν να φανταστούν το μέγεθος των εγκλημάτων. Ούτε εγώ ούτε τα υπόλοιπα θύματα αυτής της διαρκούς τραγωδίας...

Εγώ είμαι εδώ και καιρό νεκρός από χέρι Χρυσαυγίτη. Η μάνα μου στο Πακιστάν μπορεί και να μη μάθει ποτέ ότι εδώ στην Ελλάδα αυτοί που όπλισαν το χέρι του φονιά ίσως τιμωρηθούν. Τι σημασία έχει άλλωστε...

Εσείς όμως εκεί κάτω φίλε, μην θεωρήσετε ποτέ ότι σκοτώνοντας την Χρυσή Αυγή, ξεμπερδέψατε με τον φασισμό. Όσο υπάρχουν κάποιοι που τρέφουν το τέρας, αυτό βγάζει και άλλα κεφάλια. Και δεν είμαι σίγουρος ότι αυτά που αύριο θα κοπούν ήταν τα πιο επικίνδυνα...”

Το πρωί ξύπνησα και άκουσα ότι έγιναν συλλήψεις μελών της Χρυσής Αυγής.

Δηλώσεις, δικαιολογίες, καταγγελίες, διθύραμβοι, έκπληξη, θυμός, φωνές.

Κανείς δε μίλησε πιο καθαρά από τον άγνωστό Πακιστάνο, θύμα της Χρυσής Αυγής, που ήρθε στο όνειρο μου χθες βράδυ.

Για τη φωνή του που δεν πρόλαβε να ακουστεί και στη μνήμη του έγραψα αυτό το κείμενο...

Γράμμα στους "παραπλανημένους"

Οι μάσκες έπεσαν. Οι δολοφόνοι εμφανίζονται πλέον ως δολοφόνοι. Τώρα ξέρουμε;;;

Η ερώτηση απευθύνεται σε όσους από τους 440 χιλ. περίπου ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής διαθέτουν ακόμη ενεργά εγκεφαλικά κύτταρα. Υπάρχουν και λίγες χιλιάδες εξ αυτών που είτε γεννήθηκαν καμμένοι, είτε καήκαν στην πορεία. Εκεί η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά...

Ας σταματήσουμε να χαϊδεύουμε αυτιά.

Συμβουλές προς “παραπλανημένους”, λοιπόν:

Συνάνθρωπε που ψήφισες Χρυσή Αυγή.

Δοκίμασε το παρακάτω νοητικό πείραμα.

1) Κλείσε την τηλεόραση

2) Πέταξε το Πρώτο Θέμα

3) Βγάλε το χέρι από το εσώρουχό σου

4) Κλείσε τα μάτια

(Εντάξει μέχρι εδώ; Τα δύσκολα πέρασαν!)

5. Δοκίμασε να σκεφτείς για λίγα λεπτά
6. Κάνε τις εξής ερωτήσεις στον εαυτό σου:
   α) Θα λύσει το οικονομικό/οικογενειακό/επαγγελματικό/ψυχολογικό πρόβλημά σου ο τύπος με τα μαύρα που μαχαιρώνει όποιον κινείται στο δρόμο;
   β) Είσαι σίγουρος ότι αύριο δε θα βρεθείς εσύ ή κάποιος δικός σου στο στόχαστρο μιας τέτοιας συμμορίας
   γ) Θα ήθελες να είσαι εσύ ή το παιδί σου μέλος μιας τέτοιας συμμορίας; Θα ήθελες να είσαι αναγκασμένος να είσαι μέλος μιας τέτοιας συμμορίας;
   δ) Θεωρείς ότι το πρόβλημα σου οφείλεται στους ξένους, τους αριστερούς, τους ομοφυλόφιλους, και γενικά σε όσους δεν γουστάρουν οι Χρυσαυγίτες;
   ε)Επιθυμείς να μην τολμάς στο μέλλον να ψελλίζεις τίποτε εκτός από όσα θα σου επιτρέπει ο Μεγάλος Αρχηγός;
   στ) Θεωρείς ότι χωρίς τη δίκη σου ψήφο αυτά τα κουτσαβάκια θα ήταν κάτι παραπάνω από κάποιοι κολλημένοι γραφικοί τύποι περίγελος στη γειτονιά;
7. Κάνε την κρίσιμη ερώτηση: Θα τους ξαναψηφίσεις;
   Αν η απάντηση είναι ναι, κάνε μου μια χάρη. Μην πας στη κάλπη στις επόμενες εκλογές, η ψήφος σου είναι άλλη μια μαχαιριά στο κορμί κάποιου Παύλου
8. Αν πάλι μετάνιωσες για την βλακεία του περσινού Ιουνίου, είσαι σε καλό δρόμο. Ίσως κάποτε εξιλεωθείς για το κακό που έκανες...

Γράμμα σε συναδέλφους

Συναδέλφισσες,-οι,

Η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας αποφάσισε την συμμετοχή μας στην 48ωρη απεργία που έχει προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ για την Τετάρτη 18 και Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου. Σχεδόν το σύνολο των παρισταμένων (περίπου 150) στη Γενική Συνέλευση ψήφισε υπέρ της απεργίας ενώ 37 από εμάς υποστηρίξαμε την πρόταση της Ανοικτής Συνέλευσης και της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας για πενθήμερη απεργία (16-20 Σεπτεμβρίου) μαζί με τις υπόλοιπες Ομοσπονδίες του Υπουργείου μας (ΙΚΑ, Ασφ.Ταμεία, ΟΑΕΔ).

Το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει μια κρίσιμη μάζα συναδέλφων που μπορεί να στηρίξει και να υποστηρίξει μια επιτυχημένη κινητοποίηση. Από την άλλη πλευρά υπάρχει μια εξίσου σημαντική μερίδα συναδέλφων που είτε δεν συμμετείχε στην Γενική Συνέλευση είτε δεν ψήφισε καμία από τις προτάσεις για απεργία. Σε αυτούς τους συναδέλφους κυρίως, χρειάζεται κάποιος να απευθυνθεί αυτή την κρίσιμη για όλους μας ώρα.

Είναι ή ώρα που δεν χωρούν δικαιολογίες, άλλοθι, εφησυχασμός και αδιέξοδη γκρίνια. Είναι η ώρα που καθένας από εμάς θα πρέπει να σταματήσει τα λόγια και να περάσει σε συγκεκριμένες αποφασιστικές πράξεις. Είναι η ώρα που πρέπει όλοι να θυσιάσουμε κάτι από το παρόν, για να διασώσουμε το μέλλον μας και τα παιδιά μας.

Συνάδελφε, συναδέλφισσα,

Τρία χρόνια τώρα βλέπεις διαδοχικές κυβερνήσεις να σου μειώνουν το βιοτικό επίπεδο κατακόρυφα, να κλέβουν το κόπο σου, να φορολογούν άδικα την περιουσία, να στερούν σταδιακά την πρόσβασή σου σε δημόσια υγεία, παιδεία, ενημέρωση, κοινωνική ασφάλιση. Αυτή η πορεία δεν θα σταματήσει, αν ΕΣΥ δεν αποφασίσεις να βάλεις ένα τέρμα στον κατήφορο. Δεν αρκεί να μεμψιμοιρείς κατηγορώντας δίκαια ή άδικα πολίτικους, συνδικαλιστές, επιχειρηματίες ακόμη και εσένα τον ίδιο. Πρέπει επιτέλους να δράσεις.

Ο μόνος τρόπος για να σε ακούσουν είναι να τους στερήσεις όσα σου ζητάνε κάθε ημέρα με όλο πιο εντατικούς “τροικανούς” ρυθμούς: την δουλειά σου, τον κόπο σου, τη σκέψη σου και την υπογραφή σου σε έγγραφά που σκοτώνουν το μέλλον όλων μας.

Είναι η ώρα να απεργήσεις.

Αν θεώρησες “ντουφεκιές στον αέρα” τις προηγούμενες απεργίες, διάβασε καλά την ομόφωνη απόφαση της ΑΔΕΔΥ(30.8.2013):

«Το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ αποφάσισε παρατεταμένες, πολύμορφες, συγκρουσιακές αγωνιστικές κινητοποιήσεις που περιλαμβάνουν:

1. Εβδομάδα δράσης απεργιακών και αγωνιστικών κινητοποιήσεων, από τη Δευτέρα 16 έως την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013.
2. 48ωρη απεργία σε όλο το Δημόσιο Τομέα, Τετάρτη 18 και Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013.
3. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας Δευτέρα 16 έως Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013, καλούνται οι Ομοσπονδίες και τα Σωματεία των εργαζομένων να αποφασίσουν - μέσα από Γενικές Συνελεύσεις- συλλαλητήρια και άλλες μορφές κινητοποιήσεων και να προτείνουν για την παραπέρα πορεία του απεργιακού αγώνα.
4. Την Πέμπτη, 19 Σεπτεμβρίου 2013, θα συνεδριάσει από κοινού, η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. με τα προεδρεία των Ομοσπονδιών, για εκτίμηση των μέχρι τότε εξελίξεων, προκειμένου να αποφασιστούν τα επόμενα αγωνιστικά και απεργιακά βήματα στην κατεύθυνση κλιμάκωσης του αγώνα διαρκείας,  στο Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. που θα συνέλθει σε συνεδρίαση το Σάββατο, 21 Σεπτεμβρίου 2013.»

Η απόφαση αυτή είναι μια ευκαιρία για κάθε εργαζόμενο,-η στο Δημόσιο που δεν πρέπει να μείνει ανεκμετάλλευτη.

Τα διλήμματα είναι καθαρά:

Ή απεργούμε και απαιτούμε από την ΑΔΕΔΥ κλιμάκωση μέχρι τη νίκη ή συνεχίζουμε να δουλεύουμε ...γκρινιάζοντας για την κακή μας μοίρα.

Η απεργούμε και δείχνουμε στην Κυβέρνηση ότι η διάλυση του Δημοσίου δεν θα περάσει ή σκύβουμε το κεφάλι περιμένοντας καρτερικά τη σειρά μας.

Η απεργούμε μαζικά και δείχνουμε αποφασιστικά στην Κοινωνία ότι θυσιάζουμε τα μεροκάματα μας για την υπεράσπιση δημόσιων αγαθών ή αποδεχόμαστε οριστικά το ρόλο του συνένοχου για την κρίση “τεμπέλη” Δημοσίου Υπάλληλου που πλασάρουν τα ΜΜΕ.

Τέρμα τα ψέματα, συνάδελφοι!

Κανένας δε θα μας σώσει, αν δεν κινηθούμε οι ίδιοι.

Και κανένας δε θα μας πάρει στα σοβαρά, αν αναλωνόμαστε σε φωνασκίες, γκρίνια και ανέξοδη μετάθεση ευθυνών

Μην περιμένεις τη λύση από συνδικαλιστές που συναντιούνται με πολιτικούς που μοιράζουν υποσχέσεις και υπογράφουν καταδίκες

Μην περιμένεις λύση από κόμματα και πολιτικούς που γαντζώνονται ή περιμένουν να αρπάξουν την καρέκλα της εξουσίας

Μην περιμένεις λύση μόνο από την ψήφο σου.

Δώσε εσύ τη λύση. Απέργησε τώρα!

Δεν είσαι μόνος!

Μαζί σου απεργούν χιλιάδες εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά Ταμεία, στα Νοσοκομεία, στα Πανεπιστήμια, στην ΕΡΤ, στις αμυντικές βιομηχανίες.

Απέργησε για τους συναδέλφους σου στον ιδιωτικό τομέα εκεί όπου η λέξη απεργία είναι συνώνυμη με την απόλυση και η λέξη μισθός συνώνυμη της κοροϊδίας

Απέργησε για τον άνεργο που δεν έχει κανένα τρόπο να διεκδικήσει τίποτε και που περιμένεις από κάπου να πιαστεί...

Μην αφήσεις αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη. Κάποιοι ίσως ελπίζουν πως είναι η τελευταία σου...

Ομόφωνη απόφαση ΑΔΕΔΥ για “μετρημένη κλιμάκωση”: Τώρα είναι η ώρα των εργαζομένων

Σε μια σπάνια στιγμή του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα, το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ αποφάσισε ομόφωνα την κλιμάκωση των απεργιακών αγώνων στο Δημόσιο, ως απάντηση στην συνεχιζόμενη επίθεση της συγκυβέρνησης. Η ένταση αυτής της επίθεσης, η κρισιμότητα της στιγμής, η πίεση από τη βάση αλλά και από συγκεκριμένες Ομοσπονδίες και εν τέλει η συνειδητοποίηση της τεράστιας ευθύνης που επωμίζεται το τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο οδήγησαν στη σύνθεση των προτάσεων και την υπερψήφιση μιας κοινής απόφασης.

Η απόφαση της ΑΔΕΔΥ

Το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ αποφάσισε παρατεταμένες, πολύμορφες, συγκρουσιακές αγωνιστικές κινητοποιήσεις που περιλαμβάνουν:

1. Εβδομάδα δράσης απεργιακών και αγωνιστικών κινητοποιήσεων, από τη Δευτέρα 16 έως την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013.

2. 48ωρη απεργία σε όλο το Δημόσιο Τομέα, Τετάρτη 18 και Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013.

3. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας Δευτέρα 16 έως Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013, καλούνται οι Ομοσπονδίες και τα Σωματεία των εργαζομένων να αποφασίσουν -μέσα από Γενικές Συνελεύσεις- συλλαλητήρια και άλλες μορφές κινητοποιήσεων και να προτείνουν για την παραπέρα πορεία του απεργιακού αγώνα.

4. Την Πέμπτη, 19 Σεπτεμβρίου 2013, θα συνεδριάσει από κοινού, η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. με τα προεδρεία των Ομοσπονδιών, για εκτίμηση των μέχρι τότε εξελίξεων, προκειμένου να αποφασιστούν τα επόμενα αγωνιστικά και απεργιακά βήματα στην κατεύθυνση κλιμάκωσης του αγώνα διαρκείας,  στο Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. που θα συνέλθει σε συνεδρίαση το Σάββατο, 21 Σεπτεμβρίου 2013.

Οι αρχικές προτάσεις των παρατάξεων

Αρχικά, η ΠΑΣΚ πρότεινε 48ώρη απεργία γύρω στις 20/9 και επανεκτίμηση της κατάστασης, η ΔΑΚΕ ένα απεργιακό βήμα (24ώρη ή 48ώρη) και επανεκτίμηση, η Αυτόνομη Παρέμβαση εβδομάδα κινητοποιήσεων 16-20/9 που θα περιλαμβάνει 2 24ώρες και άλλες δράσεις (καταλήψεις, συγκεντρώσεις) και επικύρωση των προτάσεων της ΑΔΕΔΥ από Γενικές Συνελεύσεις Σωματείων, το ΠΑΜΕ 48ώρη (με ανοικτή ημερομηνία) και συνελεύσεις παντού τη 2η ημέρα και οι Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις 5μερη απεργία με προοπτική κλιμάκωσης.

Η επίθεση της κυβέρνησης

Ιρλανδία του Νότου ή ...Κίνα της Δύσης;

Από το Δρόμο της Αριστεράς (1/6/2013)

Τα ταξίδια και οι συναντήσεις του πρωθυπουργού κρύβουν πολλούς και σημαντικούς συμβολισμούς. Συνομιλώντας με τον Ιρλανδό ομόλογο του, “ζήλεψε” το ιρλανδικό μοντέλο της χαμηλής φορολογίας και του επιχειρηματικού “παραδείσου”. Ωστόσο, επισκεπτόμενος την Κίνα έδειξε τον πραγματικό στόχο της Κυβέρνησης του. Ανάπτυξη αλά Κίνα με φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό.

Πίσω στην ταπεινή Ελλάδα, ένας απλός Ειδικός Γραμματέας του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας παρέδιδε στοιχεία στον Υπουργό Εργασίας, σύμφωνα με τα οποία αυξάνονται οι θέσεις εργασίας! Bingo...Έτοιμη τροφή για το πόπολο. Με κατάλληλο πλασάρισμα από τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση αυξάνει τα επίπεδα αισιοδοξίας και επιμηκύνει το προσδόκιμο επιβίωσής της.

Τελικά, αυξάνουν οι θέσεις εργασίας; Σύμφωνα με το Πληροφοριακό Σύστημα του Υπουργείο Εργασίας (ΕΡΓΑΝΗ) το οποίο λειτούργησε για πρώτη φορά την 1.3.2013, το Α’ τρίμηνο του 2013, για πρώτη φορά από το 2010, διαπιστώνεται αύξηση των νέων προσλήψεων κατά 7,79% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους.

Ας παραβλέψουμε το γεγονός ότι συγκρίνονται στοιχεία που λήφθηκαν με διαφορετικές μεθόδους (ηλεκτρονικά για το 2013 και χειρόγραφα τα προηγούμενη έτη) και ας θεωρήσουμε αξιόπιστα τα στοιχεία. Υπάρχει λόγος για πανηγυρισμούς; Για όσους επιδιώκουν κινεζοποίηση της ελληνικής αγοράς εργασίας, φυσικά ναι. Για όσους εργάζονται, όχι και τόσο!

Είναι προφανές και φυσικό επόμενο της διάλυσης κάθε προστασίας της εργασίας, ότι κάποια στιγμή οι εργοδότες θα αρχίσουν να αντικαθιστούν το ακριβό και δυσκίνητο εργατικό δυναμικό με φτηνή ευέλικτη εργασία από το υπεραπόθεμα της ανεργίας. Είναι κοινή οικονομική λογική. Πέρυσι τέτοια εποχή ο ξενοδόχος προσλάμβανε με μισθούς 600 και πλέον ευρώ, με επιδόματα κτλ. Φέτος προσλαμβάνει με 400 και βγάλε...Ιδού οι νέες προσλήψεις. Από την άλλη πλευρά, το Σ.ΕΠ.Ε δεν δίνει στοιχεία για τις αποχωρήσεις αν και αυτές υποτίθεται ότι καταγράφονται από τις Υπηρεσίες του. Γιατί άραγε;

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΕΔ οι αναζητούντες εργασία τον Μάρτιο του 2013 αυξήθηκαν κατά 84.947 άτομα ή 10,82% σε σχέση με τον αντίστοιχο περσινό μήνα¹. Σύμφωνα με την ΕΛΛ.ΣΤΑΤ, οι απασχολούμενοι τον Φεβρουάριο του 2013 ανήλθαν σε 3.564.500 ατόμα έναντι 3.804.200 ατόμων τον αντίστοιχο περσινό μήνα. Η ανεργία αυξήθηκε από 21,7 % σε 27,6%². Τόσο καλά...

Κάποια στιγμή πάντως, η προσπάθεια των υπαλλήλων του ΣΕΒ και των τραπεζιτών θα δικαιωθεί. Τα ταξίδια του κ.Σαμαρά στην Κίνα θα πιάσουν τόπο. Η ανεργία θα μειωθεί και θα ανοίξουν οι δουλειές. Όσοι ιθαγενείς παραμείνουν στην μπανανία που δημιουργούν με τα Μνημόνια, θα εργάζονται με 200 ευρώ. Οι αριθμοί θα ευημερούν και οι άνθρωποι θα πεθαίνουν. Όσο ο κοσμος της εργασίας δεν αντιδρά, μαζικά και οργανωμένα σε αυτόν τον κατηφόρα, τόσο θα πανηγυρίζουν με τα πλαστά στοιχεία τους τα παπαγαλάκια του συστήματος.

Έχουμε πολύ δρόμο και πολλά ψέματα ακόμη μέχρι το 4,1 %³ ανεργίας της ζηλευτής Κίνας...

1http://www.oaed.gr/images/statistika/martios2013/synoptikiekthesimartioy2013.pdf

2http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/BUCKET/A0101/PressReleases/A0101_SJO02_DT_MM_02_2013_01_F_GR.pdf

3http://www.tradingeconomics.com/china/unemployment-rate

Ενας ήλιος στα χαλάσματα

Χθες,
είδα έναν ήλιο να φυτρώνει στα χαλάσματα μιας πολυκατοικίας

Σήμερα,
έμαθα πως η Λίνα περιμένει παιδί...

Ας μιλήσουμε για το Σύνταγμα κύριε Σαμαρά...

Από το left.gr

Ας μιλήσουμε για το Σύνταγμα κύριε Σαμαρά...

Του Νίκου Μποσινάκου

Υπαλλήλου στο Υπουργείο Εργασίας, μέλος ΔΣ Συλλόγου Υπαλλήλων με την παράταξη Ανοικτή Συνέλευση Υπαλλήλων

Με πρόσφατη βαρυσήμαντη συνέντευξη του ο Πρωθυπουργός αποφάνθηκε ότι το Σύνταγμα “επιτρέπει τις απολύσεις”.

Ας παραβλέψουμε ότι ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, αρμόδιος Υπουργός του, και πλήθος άλλων συνταγματολόγων, έχει αποφανθεί περί του αντιθέτου.(με άρθρο του στην Αυγή στις 18/4/2010)

Ας δεχτούμε ότι ο Πρωθυπουργός ...έχει πάντα δίκιο, ειδικά όταν αυτό υπαγορεύεται από τον κύριο Τόμσεν

Ας μιλήσουμε λοιπόν για το Σύνταγμα, κύριε Σαμαρά...

Επιτρέπει το Σύνταγμα την επιβολή κεφαλικού φόρου, την υπερφορολόγηση της μισθωτής εργασίας και της μικρής περιουσίας, την κατάργηση κοινωνικού χαρακτήρα φοροαπαλλαγών και την διατήρηση άλλων υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου;
Άρθρο 4 παρ.5. Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους. 

Επιτρέπει το Σύνταγμα την ασυλία σε τραμπούκους, την ατιμωρησία ρατσιστών, τον εγκλεισμό  σε στρατόπεδα ανθρώπων που απλώς δεν έχουν νομιμοποιητικά έγγραφα, τα πογκρόμ και την στέρηση του δικαιώματος στην ιθαγένεια σε παιδιά που μεγαλώνουν, θέλουν και γίνονται Έλληνες ακόμη και αν εσείς και το Κράτος σας τελικά δεν βάλει τη σφραγίδα του;
 Άρθρο 6 παρ.2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Εξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο.

Επιτρέπει το Σύνταγμα τα βασανιστήρια και τους ξυλοδαρμούς κρατουμένων, την δημόσια διαπόμπευση συλληφθέντων, την ατιμωρησία αστυνομικών οργάνων που ξεσπούν με μανία σε δεμένους χειροπόδαρα ανθρώπους;
Άρθρο 7 παρ.2. Τα βασανιστήρια, οποιαδήποτε σωματική κάκωση, βλάβη υγείας, ή άσκηση ψυχολογικής βίας, καθώς και κάθε άλλη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απαγορεύονται και τιμωρούνται, όπως νόμος ορίζει.

Επιτρέπει το Σύνταγμα την βίαιη επίθεση των δυνάμεων ασφαλείας σε διαδηλωτές, την σύλληψη απλών διαδηλωτών, την ενοχοποίηση πολιτών με σακίδια και την ρίψη δακρυγόνων στο άμαχο πλήθος;
Άρθρο 11. παρ.1. Οι Έλληνες έχουν  το δικαίωμα  να συνέρχονται  ήσυχα   και χωρίς όπλα.