ΟΧΙ ΣΤΟ ΌΝΟΜΑ ΜΟΥ-Το ελάχιστο ανθρωπιστικό κόστος ενός ελάχιστου ανθρώπου

Το “ελάχιστο δυνατό ανθρωπιστικό κόστος” στο οποίο ελπίζει ο Πρωθυπουργός, όπως δήλωσε στην συνάντηση με τον ομόλογο του, σφαγέα Νετανιάχου θα ήθελα ειλικρινά να το υποστεί ο ίδιος και η οικογένεια του.

Όχι άλλο τα νήπια της Παλαιστίνης.

Όχι άλλο οι μανάδες στην Γάζα

Όχι άλλο οι ηλικιωμένοι που θάβονται κάτω από τους κόπους μιας επώδυνης ζωής στην μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή του κόσμου.

Ποτέ δεν θέλησα το κακό ενός ανθρώπου, ακόμα και του χειρότερου δολοφόνου.

Όμως το να βλέπω τον εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας μας να χαριεντίζεται συμπαραστεκόμενος στο όνομα μου με κάποιον που βομβαρδίζει ανελέητα επί 18 ημέρες νέους, γέρους, παιδιά, γυναίκες...κάποιον που κόβει νερό, ρεύμα, καύσιμα, τρόφιμα σε 2,5 εκατομμύρια ζωντανούς νεκρούς, σε κάποιους που έχει διώξει από τον τόπο τους και επί 20 χρόνια έχει υπό ασφυκτική κατοχή, μου γεννά μόνο αισθήματα αηδίας, μίσους και αποτροπιασμού.

Θέλω να γίνω και εγώ τόσο τόσο κυνικός, υπολογιστής, απάνθρωπος.

Ακούστε κύριε Μητσοτάκη...

Τούτος ο λαός δεν ήταν πάντα ομόψυχα όπως προπαγανδίζετε στην “σωστή” πλευρά της ιστορίας. Στην σκλαβιά, η φτωχολογιά ήταν με τους “κλέφτες” και οι κοτζαμπάσηδες με τον πασά. Στην κατοχή, οι Ράλληδες με τους ναζί και το ΕΑΜ με τον λαό. Στην χούντα, οι Παναγούληδες με την δημοκρατία, οι εφοπλιστές με τον Παττακό.

Σήμερα, ο ελληνικός λαός είναι με τα παιδιά στην Γάζα. Εσείς και οι όμοιοί σας, με το ακροδεξιό καθεστώς του Ισραήλ.

Δεν ενισχύετε την διεθνή θέση της χώρας. Αμαυρώνετε τις καλύτερες παραδόσεις της, αρετές και αρχές που ευλόγησαν αυτά τα χώματα: την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη, το φιλότιμο που άνθισαν και ανθίζουν ακόμη και σε αυτό τον τόπο.

Υποθηκεύετε το μέλλον των απλών ανθρώπων αυτής της χώρας, θέτοντας τους στο στόχαστρο της αδικαιολόγητης -αλλά αιτιολογημένης- καταστροφικής μανίας που γεννά η ασταμάτητη καταπίεση.

Δεν σας ζητάμε να μην καταδικάσετε την Χαμάς. Σας ζητάμε απλώς να καταδικάσετε την γενοκτονία που πραγματοποιεί σήμερα το Ισραήλ. Και να εκφράσετε το κοινό αίσθημα, την κοινή έκκληση εκατομμυρίων κατοίκων αυτής της χώρας: Φτάνει πια η σφαγή!

Ο ζωγράφος που θα αποτυπώσει την σφαγή της Γάζας θα έχει στον καμβά των ενόχων και το δικό σας πρόσωπο κύριε Μητσοτάκη.

Όχι το δικό μου.

Μην μιλάτε εκ μέρους μου, λοιπόν κύριε Μητσοτάκη. Είμαι ακόμη άνθρωπος με καρδιά και νου. Ως Έλληνας, ως άνθρωπος, δεν συμπαραστέκομαι στον Ισραήλ.

Στέκομαι στο προσκέφαλο των παιδιών που πεθαίνουν στην Γάζα.

Τα ακούς;

Να στοιχειώνουν τον ύπνο σου!

Για πάντα.

Για τα παιδιά που δεν μεγάλωσαν

 

Τα βλέπουμε στις οθόνες μας σκονισμένα, ματωμένα, τρομαγμένα, νεκρά.

Είναι τα παιδιά του πολέμου. Στην Ουκρανία, στην Αρμενία, στην Αφρική, στο Ισραήλ, στην Παλαιστίνη.

Είναι τα παιδιά που δεν θα μεγαλώσουν ποτέ ή που γερνάνε απότομα.

Ας αφιερώσουμε λίγες στιγμές σε αυτά τα παιδιά, λίγες μας σκέψεις.

Ποιος φταίει; Ποιος κερδίζει; Ποιος χάνει; Γιατί να συμβαίνει αυτό το κακό;

Ας προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε το μήνυμα στα παιδιά μας.

Όχι στην βία, όχι στην καταπίεση, όχι στην εκμετάλλευση των αδυνάτων από τους ισχυρούς, όχι στον θάνατο

Ναι στην ελευθερία, ναι στην κατανόηση, ναι στην αξιοπρέπεια για όλους, ναι στη ζωή.

Ως γονείς αδυνατούμε να αποδεχτούμε ότι παιδιά σε πολλές κοσμογωνίες φοβούνται, πληγώνονται, πεθαίνουν.

Όποιος και αν είναι ο ένοχος, το παιδί είναι αθώο!

Από την μικρή μας σχολική αυλή, βάζουμε με τα παιδιά μας μεγάλη φωνή και σας ζητάμε κάτι απλό:

Να αφήσετε τα παιδιά του κόσμου να μεγαλώσουν.

Το πλοίο

Θα ανέβουμε και εμείς στο πλοιο. Θέλετε-δεν θέλετε! Οσο και αν σπρώχνετε, όσες πόρτες και αν κλείνετε, οσο και αν λυσσάτε...θα ανέβουμε στο πλοίο. Και στην τελική, αν δεν μας θέλετε στο πλοιο σας, θα φτιάξουμε καινούριο. Και θα είναι καλύτερο, γρηγορότερο, ασφαλέστερο. Και θα μας χωραει όλους/όλες/όλα. Στην πλώρη δεν θα γράφει BLUE HORIZON. Θα γράφει ΑΝΤΩΝΗΣ.

Η εν ψυχρώ δολοφονία του 36χρονου Αντώνη Καρυώτη, ενός ανθρώπου με νοητική αναπηρία, το βράδυ της Τρίτης στο λιμάνι του Πειραιά από μέλη του προσωπικού του πλοιου BLUE HORIZON της ATTICA GROUP μπορεί να διαβαστεί με δυο τρόπους:

Η πρώτη οπτική είναι να δούμε το συμβάν ως μια άτυχη στιγμή ενός κακόμοιρου ανθρώπου που πλήρωσε με την ζωή του την ιδιαιτερότητα του. Ήδη το αρχικό αφήγημα της εταιρίας που αναμάσησαν τα συστημικά ΜΜΕ μιλούσε για κάποιον που γλίστρησε. Στη συνέχεια, το κυρίαρχο αφήγημα που συμπυκνώνεται στις δηλώσεις του αρμόδιου Υπουργού Βαρβιτσιώτη είναι ότι “λυπούμαστε, είναι τραγικό, αλλά μην την πληρώσουν και οι άνθρωποι που απλώς έκαναν τη δουλειά τους”. Στην τελική για όλα πιθανόν να φταίει αυτός ο ...αγροίκος νάυτης που έδωσε την τελευταία σπρωξιά στον Αντώνη. Μήπως όμως αυτός τελικά θα μπορούσε να είναι ο καθένας/καθεμία μας; Τι, όχι;;;

Αυτό το αφήγημα δυστυχώς έχει γερά θεμέλια στην υπάρχουσα κοινωνικοπολιτική κατάσταση, στα χαμηλά ένστικτα του κόσμου που καλλιεργούνται ύπουλα και έντεχνα από το σύστημα και θρέφουν τον κοινωνικό αυτοματισμό και κανιβαλισμό.

Η δεύτερη και πραγματική οπτική είναι να δούμε και αυτό το έγκλημα ως τραγική κατάληξη ενός συστήματος που μας μετατρέπει σε γρανάζια μιας καλοκουρδισμένης μηχανής παραγωγής κέρδων για λίγους. Ο άνθρωπoς που έσπρωξε τον Αντώνη είναι όντως ένας μεροκαματιάρης όπως λέει ο Υπουργός. Όμως από ότι φαίνεται, “για ένα κομμάτι ψωμί” στον καπιταλισμό, δεν φτάνει μόνο η δουλειά. Για ενα κομμάτι ψωμί πρέπει να αντέξεις πολλα, ακόμη και να δεις τον εαυτό σου να μετετρέπεται σε δολοφόνο ή σε συνέχοχο του. Για ένα κομμάτι ψωμί, πρέπει να κάνεις τα πάντα για να φτάσει το πλοιο γρηγορότερα στην Κρήτη, να κοπούν περισσότερα εισιτήρια, να αυγαταίνουν τα κέρδη του αφεντικού. Για ένα κομμάτι ψωμί...

Οσο και να θελούν να κουκουλωθούν οι αιτίες και αυτού του εγκλήματος, έχουμε μάτια και βλέπουμε, αυτιά και ακούμε, νού και σκεφτόμαστε. Τα ξερόχορτα που δεν καθαρίστηκαν, τα αντιπλημμηρικά που έμειναν στα μισα, ο καταπέλτης που έκλεισε χωρίς τον τελευταίο επιβάτη δεν είναι ούτε εγκληματικές αμέλειες, ούτε μεμονωμένα περιστατικά. Είναι θεμελιώδεις επιλογές του συστήματος, που θέλει το χρήμα να “επενδύεται” αποδοτικα και να φέρνει επενδυτικές βαθμίδες. Οχι σε δέντρα και δάση, όχι στην ασφάλεια του λαού των πόλεων και της υπάιθρο, όχι σε “λαθραίους”, “διαφορετικούς” και “ανάπηρους”. Και αυτό το σύστημα πρέπει να γκρεμίσουμε αν θέλουμε να σταματήσουμε τον κατηφορο.

Για τον Αντώνη που ήθελε μια ζωη να ταξιδέυει, για κάθε Αντώνη της τάξης μας, θα συνεχίσουμε να σκαρφαλώνουμε στους καταπέλτες.

Και αν είμαστε πολλοί, θα τους ανοίξουμε διάπλατα.

Θα μπούμε στο πλοίο. Όσο και αν λυσσάτε!

Ποιος θα πληρώσει για την ζημιά στην Επιθεώρηση Εργασίας;

 

Εάν αποσυνθέσεις την Επιθεώρηση Εργασίας, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν , ένας Διοικητής, μια κλήση σε απολογία και 7,5 ευρώ. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

Ενάμιση χρόνο μετά την ψήφιση του ν.4808/21 και την μετατροπή του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας σε “Ανεξάρτητη Αρχή”, ολοκληρώθηκαν οι μεταβατικές ενέργειες και πλέον ο νέος ελεγκτικός μηχανισμός μπαίνει σε ...πλήρη λειτουργία. Οι τοποθετήσεις των ήδη υπηρετούντων Επιθεωρητών στο νέο Οργανόγραμμα ανακοινώθηκαν. Περιττό να επισημάνουμε ότι δεν πραγματοποιήθηκε καμία διαφανής και αξιοκρατική διαδικασία για την στελέχωση των νέων μονάδων και θέσεων ευθύνης στην Κεντρική Υπηρεσία. Κάτι τέτοιο άλλωστε δεν συνηθιζόταν εδώ και δεκαετίες στο ΣΕΠΕ, δηλαδή και επί εποχής “εξάρτησης” από το Υπουργείο Εργασίας, στο οποίο επίσης βασιλεύει η αδιαφάνεια. Πλέον, απλώς αποφασίζει και τοποθετεί ο Διοικητής, αντί του Υπουργού. Ωστόσο, ο Διοικητής κ. Τζιλιβάκης φρόντισε να βάλει την δική του «προσωπική πινελιά» στην διαδικασία, καθώς με αφορμή τις τοποθετήσεις αυτές, βρήκε την ευκαιρία να “αναδιατάξει” ολόκληρα Τμήματα και να μετακινήσει δυσμενώς “ενοχλητικούς” υπάλληλους.

Σε μια κανονική Υπηρεσία μιας κανονικής Χώρας, το νέο Οργανόγραμμα ΔΕΝ θα έπρεπε να χρησιμοποιείται ως μηχανισμός μεταθέσεων, μετακινήσεων κλπ. Με ένα νέο Οργανόγραμμα, οι μετακινήσεις θα έπρεπε να είναι οι απολύτως απαραίτητες για να στελεχωθούν επαρκώς τυχόν νέες υπηρεσίες/μονάδες. Στην Επιθεώρηση Εργασίας όμως του κ.Τζιλιβάκη, οι τοποθετήσεις σήμαιναν εκτός των άλλων την μετακίνηση ΟΛΩΝ των υπαλλήλων του ΤΕΕΣ Πειραιά σε άλλα Τμήματα. Πρόκειται για το Τμήμα στο οποίο 4 συνάδελφοί Επιθεωρητές «τόλμησαν» πέρυσι τον Ιούλιο να καταγγείλουν επώνυμα περίεργα φαινόμενα “διάχυσης πληροφοριών” σχετικά με τους προγραμματισμένους ελέγχους. Τότε επιχειρήθηκε χωρίς επιτυχία να μετακινηθεί στο ΤΕΕΣ Νότιου Τομέα (Κερατσίνι) «άκομψα» ένας εκ των 4 υπαλλήλων που υπογράφαν την αναφορά. Η μετακίνηση αυτή ανακλήθηκε από την Υπηρεσιακή Γραμματέα, χάρη και στην αντίδραση δεκάδων συναδέλφων που υπογράψαν κείμενο διαμαρτυρίας. Γράφαμε το προηγούμενο καλοκαίρι: “Οι συνάδελφοι Επιθεωρητές στο ΤΕΕΣ Κεντρικού Τομέα Πειραιά έχουν υποβάλλει μια εμπεριστατωμένη αναφορά την οποία η ιεραρχία του ΣΕΠΕ και η ηγεσία του Υπουργείου θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της. Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει καμία αντίδραση...Οι ενέργειες στις οποίες θα προβούν οι αρμόδιοι θα καταδείξουν αν η ανάκληση της μετακίνησης είναι απλώς ένα “πυροτέχνημα” ή σηματοδοτεί όντως κάτι θετικό για την δουλειά των Επιθεωρητών Εργασίας.”

Αυτό που ακολούθησε ήταν το χειρότερο σενάριο: Ένας προσχηματικός και με σημαντικές ελλείψεις (χωρίς καν να λαμβάνει υπόψη την αναφορά των 4 υπαλλήλων) εσωτερικός έλεγχος στο συγκεκριμένο (και μόνο) Τμήμα, το αποτέλεσμα του οποίου ήταν να κληθούν λίγες ημέρες πριν την δημοσιοποίηση των τοποθετήσεων σε απολογία ΟΛΟΙ (!) ανεξαιρέτως οι υπάλληλοι του Τμήματος και μόνο… Ενώ η διαδικασία αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη και οι συνάδελφοι δεν είχαν υποβάλει ακόμη τις απολογίες τους, άπαντες μετακινήθηκαν σε γειτονικά ή …λιγότερο γειτονικά Τμήματα. Ο συνάδελφος, του οποίου η μεμονωμένη μετακίνηση το προηγούμενο καλοκαίρι στο Κερατσίνι ανακλήθηκε, τώρα τοποθετήθηκε …στα Άνω Λιόσια! Εκτός των άλλων, η μετακίνηση αυτή στα όρια του λεκανοπεδίου Αττικής, θα μπορούσε να θεωρηθεί και «τιμωρία» για την δημόσια συνδικαλιστική του δράση.

Είναι προφανές ότι επιλέχτηκε η γνωστή τακτική που βασίζεται στην λογική ότι «όταν δεν μπορούμε (ή δεν θέλουμε;) να βρούμε το παράσιτο, καίμε ολόκληρο το φυτό». Ο λαός μας λέει: «Κοντά στα ξερά, καίγονται και τα χλωρά». Αν και τελικά, η ζωή έχει δείξει ότι …τα ξερά φυτρώνουν ξανά εύκολα και στα διπλανά χωράφια.

Σας συγχαίρουμε λοιπόν, ειλικρινά κύριε Διοικητά. Πραγματικά, στο σύντομο χρονικό διάστημα της μέχρι τώρα θητείας σας στην Επιθεώρηση Εργασίας, όχι μόνο εφαρμόζετε με επιτυχία τα όσα κομίζετε από την πορεία σας στον ιδιωτικό τομέα, αλλά κυρίως εμπεδώνετε γρήγορα τις πατροπαράδοτες «καλές πρακτικές» του Δημοσίου και κάνετε πράξη το «νέο μοντέλο» Διοίκησης στον Οργανισμό τον οποίο διοικείτε. Μαθαίνετε τα κόλπα, κατά το κοινώς λεγόμενο...Εξισώνετε θύτες και θύματα, σπιλώνετε συλλήβδην επαγγελματικές υπολήψεις, ασκείτε καλυμμένο υπηρεσιακό bullying. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του νέου ύφους και ήθους που πρεσβεύετε, είναι και η πραγματικά πρωτοποριακή κίνησή σας να διεκδικήσετε «άμεσα» τα …7,5€ που στοίχισαν οι φωτοτυπίες του φακέλου της πειθαρχικής διαδικασίας, αντίγραφα του οποίου ζήτησαν οι απολογούμενοι υπάλληλοί σας.

Η ζημιά στην τσέπη σας καλύφθηκε άμεσα κύριε Διοικητά. Την ζημιά στην Επιθεώρηση Εργασίας ποιος θα την πληρώσει;