Σάββατο 28 Μαρτίου 2020

Λίγες σκόρπιες σκέψεις για την πανδημία


Για τον καθένα και την καθεμιά μας, το ζητούμενο σήμερα, είναι “να την βγάλουμε καθαρή”.
Λογικό.
Σωστό;
Ή μάλλον...Αρκεί;
Ας υποθέσουμε ότι σε 1-2 μήνες η πανδημία βαίνει προς ύφεση. Εγώ που γράφω τώρα, έχω μείνει αλώβητος. Το ίδιο και οι κοντινοί μου άνθρωποι.
Από τον ιό.
Από τα υπόλοιπα;
Για την κοινωνία συνολικά, (αν δεχτούμε ότι υπάρχει κοινωνία, γιατί οι φίλοι μας Ταλιμπάν νεοφιλελεύθεροι, δεν το δέχονται αυτό), το ζήτημα δεν είναι αν θα επιβιώσει, αλλά τι θα έχει μείνει από την καταστροφή.
Και το σημαντικότερο:
Ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα;
Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει από την πρώτη στιγμή απαντήσει σε αυτό το ερώτημα. Θα πληρώσουν λέει “ισότιμα Κράτος-εργοδότες (επιχειρήσεις)-εργαζόμενοι (πολίτες)”.
Βασικές γνώσεις πολιτικής επιστήμης: Το Κράτος είμαστε όλοι εμείς.
Οικονομικής επιστήμης: Το Κράτος χρηματοδοτείται από την φορολογία των πολιτών.
Η ελληνική κυβέρνηση (αντάμα με τον Παναγόπουλο της ΓΣΕΕ) λέει: “Θα πληρώσετε το κόστος και ως φορολογούμενοι και ως εργοδότες και ως εργαζόμενοι.” Και φυσικά, τα χρήματα  (και όχι μόνο αυτά, δες παρακάτω) που θα δοθούν από το Κράτος θα πάνε κυρίως στις επιχειρήσεις (εργοδότες).
Εσύ εργαζόμενε, θες μισθό; Πάρε 800€ να βγάλεις Μάρτη-Απρίλη και βλέπουμε!
Θες άδεια ειδικού σκοπού για να φυλάς τα παιδιά σου που δεν πάνε σχολείο; Κόψε και λίγες ημέρες από την κανονική σου άδεια.
Για τις επιχειρήσεις που πλήττονται, και τις οποίες καθορίζει το Υπουργείο Οικονομικών με βάση ...τον Κωδικό Αριθμό Δραστηριότητας (και όχι την μείωση του τζίρου, όπως αρχικά αναφέρθηκε στο διάγγελμα του ο Πρωθυπουργός), έχουμε και λέμε:
800€ για αρχή.
Αλλά το κυριότερο: Κάντε ότι θέλετε με τους εργαζομένους.
Κάντε τους εκ περιτροπής εργασία, τηλε-εργασία όπως και όποτε θέλετε, μειώστε τους μισθούς, απολύστε τους τώρα, απολύστε τους  μετά, βάλτε τους να δουλεύουν σαν σκλάβοι σε υπόγεια και πληρώστε τους με το 800άρι του Κράτους. Κανείς δεν θα σας ελέγξει. Και όποιος αντέξει.
 Άλλωστε εξ αρχής λάβαμε τα μέτρα μας. Ταρατατζούμ: Πρώτο και συμβολικό μέτρο του Υπουργείου Εργασίας (Υπουργός Βρούτσης): Αναστέλλεται η υποχρέωση εκ των προτέρων δήλωσης στο ΕΡΓΑΝΗ των αλλαγών σε ωράρια, υπερωρίες κτλ.
Αυτά για όσο διαρκεί η κρίση. Και έπεται συνέχεια...
Μέχρι τότε, φυσικά έχουμε :
Διάγνωση μόνο για τους κατέχοντες (200-300 € πωλείται το τεστ, με πραγματικό κόστος...10€!!!). Οι υπόλοιποι ας πεθάνουν σπίτια τους.
Χρήμα πολύ για τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα (30 …μμύρια) , για τα ιδιωτικά νοσοκομεία, που δεν επιτάσσονται όπως εν τη ρύμη του ...λογογράφου του είπε ο Πρωθυπουργός, αλλά ενοικιάζονται πανάκριβα. 
Χειροκροτήματα, τσάι και συμπάθεια για το Δημόσιο Σύστημα Υγείας και τους ήρωες, όπως  τους αποκαλούν, αλλά δεν είναι ήρωες είναι απλώς αξιοπρεπείς δημόσιοι λειτουργοί, που περιμένουν τα εργαλεία της δουλειάς τους.
Η ελληνική Κυβέρνηση έχει ήδη απαντήσει στο ερώτημα «Τι θα γίνει η κοινωνία μας μετά την κρίση;». Ζούγκλα.
Θα γίνει χειρότερη για τους εργαζόμενους, χειρότερη για όσους βασίζονται στην παροχή δημόσιων αγαθών (υγεία, παιδεία), χειρότερη για όσους επιμένουν να ασκούν κριτική στα κακώς κείμενα.
Θα γίνει πιο βολική για όσους κερδοσκοπούν εκμεταλλευόμενοι την εργασία άλλων, για όσους επιχειρηματίες βλέπουν το Κράτος ως αγελάδα προς άρμεγμα, για όσους εκστασιάζονται από τον αυταρχισμό και την καταστολή.
Καλύτερη για τους επάνω, χειρότερη για εμάς.
Για αυτό το λόγο, δεν αρκεί να την «βγάλουμε καθαρή» μόνοι μας.
Πρέπει να βρεθούμε μαζί,  όλοι, από τώρα!
Να μεταμορφώσουμε τις καραντίνες μας σε φωλιές.
Και όταν έρθει η ώρα που θα ξεμυτίσουμε, να πετάξουμε μαζί σε άλλους ουρανούς, πιο ανθρώπινους, πιο δίκαιους, πιο σοσιαλιστικούς...


Παρασκευή 6 Μαρτίου 2020

Ανοικτό γράμμα στους Έλληνες του Έβρου.


Ανοικτό γράμμα στους Έλληνες του Έβρου.


Αθήνα, 6-3-2019

Συμπατριώτη,

Τις τελευταίες ημέρες εδώ στην Αθήνα και στα ΜΜΕ, πολλοί μιλούν για εσένα. Λένε πώς είσαι ο «ακρίτας των συνόρων», ο «υπερασπιστής της χώρας», ο «εθνικός ήρωας της εποχής μας». Σου φωνάζουν με στόμφο: “κράτα γερά”, “κανένα έλεος”, και άλλα τέτοια. Σου δίνουν ένα όπλο και σου λένε “στο ψαχνό”
Με το συμπάθιο, μην τα παίρνεις όλα αυτά τοις μετρητοίς. Δεν είσαι τίποτε από όλα αυτά. Και δεν χρειάζεται να καταπιάνεσαι με όπλα.
Η αλήθεια είναι, εν συντομία,  κάπως έτσι:
Είσαι  ο κάτοικος μιας όμορφης και πλούσιας περιοχής που λέγεται Έβρος και βρίσκεται δίπλα στα σύνορα με την Τουρκία και την Βουλγαρία. Πιθανότατα διάλεξες να μένεις ή να παραμένεις εκεί. Εγώ μένω στην Αθήνα. Εδώ που λαμβάνονται οι αποφάσεις (αν και μην νομίζεις ότι τις παίρνω εγώ!). Αναπνέω τον βρόμικο αέρα της πόλης. Κάνω μία ώρα να πάω στην δουλειά μου. Εσύ δεν έχεις θέατρο και κινηματογράφο. Έχεις και άλλες σημαντικότερες δυσκολίες, φαντάζομαι.
Στην άλλη πλευρά του φράχτη, υπάρχουν τώρα- και θα υπάρχουν για καιρό- κάποιοι άνθρωποι που αναζητούν καταφύγιο και ελπίδα. Διάβασα κάπου ότι οι κραυγές τους σε φοβίζουν την νύχτα. Γιατί, όμως;;; Έχεις ψύχραιμα σκεφτεί τι ψάχνουν αυτοί οι άνθρωποι; Ένα πιάτο φαί, λίγο γάλα για το παιδί, μια γλυκιά κουβέντα και μια ευχή για καλή συνέχεια. Αυτό είναι το μόνο που σου αναλογεί. Τίποτε περισσότερο. Και έτσι-μόνο έτσι- σταματάνε και οι ενοχλητικές κραυγές τη νύχτα.
Δεν σου ζητώ, -και πολλοί άλλοι που μιλούν σιγανά, αλλά σταθερά και σίγουρα- να υπερασπιστείς την “εθνική μας κυριαρχία”, συμπατριώτη. Δεν απειλείται από αυτούς τους ανθρώπους. Δεν θα σου κάνουν κακό, αν δεν τους κάνεις κακό. Δεν υπάρχει κίνδυνος να αλλοιωθούμε, να “ισλαμοποιηθούμε”. Όποιος θέλει Θεό, τον έχει, όποιος θέλει Αλλάχ επίσης. Και όποιος, όπως εμείς, είναι σίγουρος για τις αρχές και τις αξίες του και τις σέβεται έμπρακτα, δεν «αλλοιώνεται», συμπατριώτη.
Θα ήθελα όμως να υπερασπιστείς την εθνική μας αξιοπρέπεια. Το φιλότιμο μας, την φιλοξενία μας, την ανθρωπιά.
 Θα ήθελα επίσης, να ενώσεις την φωνή σου μαζί μας όταν παλεύουμε για περισσότερο ψωμί σε όλους, για καλύτερα σχολειά για τα παιδιά μας, για νοσοκομεία, γιατρούς, φάρμακα για τους αρρώστους μας... Αυτά είναι που μας στερούν τα τελευταία χρόνια, συμπατριώτη. Και πίστεψε με, δεν μας τα έκλεψαν οι ταλαίπωροι που θέλουν να διαβούν το ποτάμι...Τα κλέβουν κάποιοι από αυτούς που σε αποκαλούν σήμερα “ηρωικό ακρίτα” για να σου χαϊδέψουν τα αυτιά. Για να ξεχάσεις.
Θα ήθελα να φράξεις μαζί με άλλους,  τον δρόμο στους δολοφόνους που οι Κυβερνήσεις μας οπλίζουν για να σκοτώνουν άμαχους που προσπαθούν να περάσουν ένα ποτάμι.
Εδώ στην Αθήνα, και αλλού, είμαστε-καιρό τώρα-πολλοί που παλεύουμε για αυτήν την εθνική αξιοπρέπεια. Την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Μην απαντάς λοιπόν στις κραυγές αγωνίας τους, με κραυγές μίσους. Μην οπλίζεις με την οργή σου τα συμφέροντα πολεμοκάπηλων και από τις δύο πλευρές των συνόρων. Σκέψου, κρίνε, αποφάσισε, δράσε. Άνοιξε την πόρτα, δέξου τους ανθρώπους. Ένα ποτήρι νερό, λίγο φαί. Αν δεν έχεις, ζήτα από τον παπά, τον Δήμαρχο, τον κάθε κερατά κρατικό αξιωματούχο ή πλούσιο να τους φροντίσει. Είναι χρέος τους.
Και στο τέλος της ημέρας, δώστους μια ευχή να έχουν καλό δρόμο, συμπατριώτη. Να συνεχίσουν. Γιατί έχουν πολύ δρόμο, ακόμη.
Δεν ήρθαν για να σου κλέψουν την πατρίδα. Ήρθαν γιατί έχασαν την δική τους...

Ένας που γράφει στα “μετόπισθεν”

Για την αντιγραφή,
Ν.Μποσινάκος

ΟΧΙ ΣΤΟ ΌΝΟΜΑ ΜΟΥ-Το ελάχιστο ανθρωπιστικό κόστος ενός ελάχιστου ανθρώπου

Το “ελάχιστο δυνατό ανθρωπιστικό κόστος” στο οποίο ελπίζει ο Πρωθυπουργός, όπως δήλωσε στην συνάντηση με τον ομόλογο του, σφαγέα Νετανιάχου...