Σκοπευτήριο Καισαριανής 25 Γενάρη 2015

Ήμουν 18 χρονών όταν με σύραν 1η Μάη

στον τοίχο

Σε μια στιγμή, με μια ριπή, σβήσαν τη φλόγα

στην καρδιά μου

και το αίμα μου έγινε

γαρύφαλλο στο χώμα της Καισαριανής

Και έμεινα εκεί χρόνια πολλά

και όλα δίσεκτα

Έμεινα εκεί τη λευτεριά, το δίκιο,

να προσμένω

Ένα γαρίφαλο στο χώμα της Καισαριανής

Ήρθαν πολλοί,

σφιγμένα χείλη, μάτια σβηστά, βήμα αργό

ήρθαν πολλοί,

άλλοι θυμούνταν, άλλοι ελπίζαν, άλλοι απλώς έπρεπε

Περάσαν και άλλοι,

να ξεριζώσουν τα γαρίφαλα,

να κλέψουν την ελπίδα, να σβήσουν τη μνήμη

να εκτιμήσουν, λέει,

τι απόδοση αλήθεια έχει

το χώμα της Καισαριανής

Περάσαν χρόνια

Και ήταν απόγευμα Γενάρη, λίγο πριν τη βροχή

μα λίγο μετά το ουράνιο τόξο

τότε που ήρθαν ξάφνου όλοι

Ήταν οι σύντροφοι στον τοίχο

και όσοι μετά πήραν σειρά

στα αποσπάσματα, στα ξερονήσια, στα υπόγεια

γυναίκες, άντρες που κάηκαν σα κεριά

μέσα σε μία μόνο νύκτα

Μπροστά ένας νέος

βήμα ταχύ, βλέμμα σπαθί, γροθιά σφικτή

και πίσω ολόκληρος λαός

που είχε επιτέλους από το φόβο λυτρωθεί

Στάθηκε αντίκρυ μου και είπε:

“Δεν ήρθα εδώ απλώς για να σε δω,

δεν ήρθα πάλι τα παλιά να θυμηθούμε,

ή αυτά που χάθηκαν, μαζί σου να θρηνώ

Ήρθα για να σου πω πως προχωράμε

στο μονοπάτι που είχες πάρει από παιδί

πως οι αγώνες μας αρχίζουν και νικάνε

και είναι καιρός να συνεχίσουμε μαζί”

Δάκρυ το δάκρυ, εβδομήντα ένα χρόνια

όλα για να έρθει ετούτη η άγια στιγμή

που ένας ήλιος έλιωσε τα χιόνια και

ένας λαός δίχως λόγια 

ήρθε και άφησε απλώς

ένα γαρίφαλο στο χώμα στη Καισαριανή

Για την Αριστερά

Ζω Αριστερά

Διαλέγω επίμονα και αφελώς

το Εμείς και όχι το Εγώ.

Αδιαφορώ για ότι με συμφέρει

κάνω σταθερά ότι πιστεύω

Για τους πολλούς έχω ήδη χάσει,

για όσους ξέρουν είμαι πάντα ο νικητής

Ζω Αριστερά

Και περιμένω από όσους κρατήσουν τη σημαία αυτή

Να την στηρίζουν πάντα όρθια και καθαρή

Δεν θα τους συγχωρήσω κανένα λάθος

Όσοι δεν μπορέσουν

ας την παραδώσουν περήφανη στους επόμενους

Θα είμαι πάντα εκεί λίγο πιο πίσω

Ζω Αριστερά

Απαιτώ δικαίωση και ζητώ τιμή

για όσους αγωνίστηκαν σε δύσκολους καιρούς

Χωρίς να έχουν καμιά ελπίδα,

παρά μόνο το δίκιο τους

Χωρίς να έχουν κανένα όπλο,

παρά μόνο τον διπλανό τους

Χωρίς να έχουν λόγια,

παρά μόνο μια κραυγή πόνου σε εκείνη την πλατεία

Ζω Αριστερά

Θέλω να νιώθω

-εγώ ο ταπεινός και αδύναμος πολίτης-

ότι μπορώ, αν θέλω, κάθε στιγμή

να αλλάξω τα πράγματα

-έστω κάποια πράγματα-

όχι εκτός διαδικασίας,

αλλά απλώς συμμετέχοντας...

Ζω Αριστερά

Μη με μπερδεύεις με κόμματα, αρχηγούς και κουστωδίες

Δε θα με δεις την Κυριακή να πανηγυρίζω,

δεν θα φορώ κονκάρδα στο πέτο

ούτε θα μπω στο πλάνο της θριαμβευτικής κάμερας

Την Δευτέρα το πρωί θα ξυπνήσω νωρίς...

Ωράριο οκτώ τέσσερις

Ζω Αριστερά

Χωρίς κανέναν επιθετικό προσδιορισμό

Απλώς Αριστερά

Δεν θέλω να δω υψωμένες γροθιές

αλλά χαμηλωμένα βλέμματα και ανεβασμένα μανίκια

και όσους με κορόιδεψαν, να φεύγουν, με τρόμο και άδικο στα μάτια

Αφήνω στους άλλους τον φόβο

Διαλέγω ελπίδα

και είμαι έτοιμος για όλα