Ενός λεπτού σιωπή, κύριοι... Η φωνή των θυμάτων!

Χθες βράδυ ήρθε στο όνειρο μου ένας από τα άγνωστα θύματα της Χρυσής Αυγής, ένα από τα “παρακατιανά” εκείνα παιδιά από το Πακιστάν που κανείς δεν τους δίνει σημασία (ακόμη και να βρεθούν τσακισμένοι σε κάποιο χαντάκι), παρά μόνο αν τους χρειάζεται για κανένα τζάμπα μερεμέτι. Το νόημα όσων μου είπε είναι το εξής:

“Φίλε, μαθαίνω ότι γίνεται χαμός με την Χρυσή Αυγή και τις παρανομίες της. Πολιτικοί, κανάλια, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες και απλοί πολίτες “πέφτουν από τα σύννεφα” μετά την δολοφονία του Πάυλου Φύσσα και τις αποκαλύψεις που την σχετίζουν με ηγετικά στελέχη αυτού του κόμματος.

Ξέρω ότι πολύς κόσμος εκεί κάτω θα αισθανθεί ανακούφιση και λύτρωση αν συλληφθούν και φυλακιστούν αυτά τα καθάρματα.

Είναι πρώτα από όλα οι συμπατριώτες μου και γενικά οι ξένοι που θα κοιμούνται λίγο πιο ήσυχοι τη νύκτα. Οι επίδοξοι δολοφόνοι τους ή μάλλον οι αρχηγοί της συμμορίας που τους κυνηγά θα βρίσκονται ταπεινωμένοι και ανήμποροι σε κάποιο κελί.

Είναι όλοι όσοι σκέφτονται διαφορετικά, πιστεύουν και μιλάνε κόντρα στο σύστημα και μάχονται έχοντας ως όπλο τις ιδέες, τα πιστεύω τους. Δεν θα έχουν πια να αντιμετωπίσουν και τον κίνδυνο της φυσικής βίας εκτός από τη βία που επιφυλάσσει το σύστημα σε κάθε τι διαφορετικό.

Είναι και όλοι οι ανιδιοτελείς και στοιχειωδώς σκεπτόμενοι άνθρωποι που με την κοινή λογική καταλάβαιναν ότι οι τραμπούκοι της Χρυσής Αυγής δεν είναι οι σωτήρες της χώρας αλλά μάλλον κάποιοι που με την πρώτη ευκαιρία θα την έβαζαν σε μεγαλύτερους κίνδυνους. Αυτοί που βγήκαν μαζικά στους δρόμους, έστω και τώρα, όταν ένα δικό τους παιδί έπεσε νεκρό από φασιστικό μαχαίρι...

Με όλους και για όλους αυτούς θα χαρώ και εγώ αν “πεθάνει” η Χρυσή Αυγή.

Υπάρχουν όμως και πολλοί άλλοι που δε θα νιώσουν και τόσο άνετα.

Είναι οι πολιτικοί των κομμάτων που κυβέρνησαν από το 1987 και που δεν ...κατάλαβαν ότι στις παρυφές και τώρα στο επίκεντρο του πολιτικού συστήματος δρούσε ένα συνδικάτο του εγκλήματος. Που καλόβλεπαν το κίνημα της Χρυσής Αύγης, που υπολόγιζαν στην κυβερνητική στήριξη από τον Μιχαλολιάκο και τα τσιράκια του, που αφήσαν τα Σώματα Ασφαλείας να γίνουν μια άκρως επικίνδυνη σφηκοφωλιά. Τώρα, όλοι αυτοί, κάτω από τη πίεση εντός και εκτός Ελλάδας, θα “ανακαλύψουν την Αμερική” και θα απαιτήσουν και συγχαρητήρια για αυτό.

Είναι οι καθωσπρέπει δημοσιογραφίσκοι, οι τηλεκαννίβαλοι του μεσονυκτίου, οι γραφιάδες της κακιάς ώρας και οι κομιστές-εκβιαστές που χάιδευαν τα παιδιά με τα μαύρα και ονειρεύονταν και άλλο χρήμα, και άλλη εξουσία και άλλο ξύλο για όσους τολμούν να αμφισβητούν τα κεκτημένα τους και το συμφέρον των αφεντικών τους. Σίγουρα, θα εμφανιστούν έκπληκτοι στα κανάλια τους και θα καταδικάζουν συλλήβδην την Χρυσή Αυγή και τα εγκλήματα της, ελπίζοντας ότι η κοντή μνήμη της Κοινής Γνώμης θα τους ξελασπώσει και πάλι.

Είναι οι τραγουδιστάδες του συρμού που με ύφος και τουπέ υπερθεμάτιζαν την μαγκιά της Χρυσής Αυγής. Το αντριλίκι τους και η αντισυστημικότητα τους ισοδυναμεί πλέον με εκατοντάδες άνανδρες επιθέσεις, δολοφονίες, τεμαχισμούς αθώων ανθρώπων. Τι θα τραγουδήσουν από αυτά πλέον;

Είναι τέλος και οι “παραπλανημένοι” ανεγκέφαλοι που ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή και της έδωσαν εξουσία, χρήμα, προβολή και δύναμη για να πολλαπλασιάσει τα εγκλήματα της. Όλοι αυτοί που για να τιμωρήσουν τους προδότες πολιτικούς, ενίσχυσαν ένα μάτσο καθάρματα του κοινού ποινικού δικαίου. Θα είναι δύσκολο να κοιταχτούν στο καθρέφτη το βράδυ...

Είναι τέλος όλοι οι παραπάνω, που διαρκώς εξισώνουν τον αγώνα για δικαιώματα, ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα με τα εγκλήματα των φασιστών για να κρύψουν την δική τους ευθύνη για το κατάντημα της χώρας και όσων κατοικούν σε αυτήν. Αυτοί που ουσιαστικά θεωρούν κάθε διαφορετική από τη δική τους φωνή, “άκρο”, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι οι ίδιοι έχουν σχεδόν υπερβεί, το όριο της νομιμότητας και της δημοκρατίας.

Όλους αυτούς ποτέ δε θα τους συγχωρήσω και ας σκίζουν τώρα τα ρούχα τους ότι δεν μπορούσαν να φανταστούν το μέγεθος των εγκλημάτων. Ούτε εγώ ούτε τα υπόλοιπα θύματα αυτής της διαρκούς τραγωδίας...

Εγώ είμαι εδώ και καιρό νεκρός από χέρι Χρυσαυγίτη. Η μάνα μου στο Πακιστάν μπορεί και να μη μάθει ποτέ ότι εδώ στην Ελλάδα αυτοί που όπλισαν το χέρι του φονιά ίσως τιμωρηθούν. Τι σημασία έχει άλλωστε...

Εσείς όμως εκεί κάτω φίλε, μην θεωρήσετε ποτέ ότι σκοτώνοντας την Χρυσή Αυγή, ξεμπερδέψατε με τον φασισμό. Όσο υπάρχουν κάποιοι που τρέφουν το τέρας, αυτό βγάζει και άλλα κεφάλια. Και δεν είμαι σίγουρος ότι αυτά που αύριο θα κοπούν ήταν τα πιο επικίνδυνα...”

Το πρωί ξύπνησα και άκουσα ότι έγιναν συλλήψεις μελών της Χρυσής Αυγής.

Δηλώσεις, δικαιολογίες, καταγγελίες, διθύραμβοι, έκπληξη, θυμός, φωνές.

Κανείς δε μίλησε πιο καθαρά από τον άγνωστό Πακιστάνο, θύμα της Χρυσής Αυγής, που ήρθε στο όνειρο μου χθες βράδυ.

Για τη φωνή του που δεν πρόλαβε να ακουστεί και στη μνήμη του έγραψα αυτό το κείμενο...