Ετούτες τις ώρες που κυριαρχεί η έξαψη,
το συναίσθημα και ο παραλογισμός, ας προσπαθήσουμε να αρθρώσουμε δύο τρεις ψύχραιμες σκέψεις.
Από τη μια πλευρά η συμπόνια για τα
εκατοντάδες θύματα στο Παρίσι. Και από την άλλη η οργή και η διάθεση για
εκδίκηση και βομβαρδισμούς και εξολόθρευση των τζιχαντιστών...Ανθρώπινες αυθόρμητες συναισθηματικές
αντιδράσεις. Ανάλογα με τον χαρακτήρα του καθένα μας κυριαρχεί το ένα ή το
άλλο.
Κάποιες ψύχραιμες διαπιστώσεις,
ωστόσο...
Εξ αρχής μια εξήγηση. Μακριά από εμένα οποιαδήποτε διάθεση διδακτισμού,
“δήθεν δικαίωσης”, χαιρεκακίας και στυλ “σας τα έλεγα εγώ” Τα παρακάτω
γράφονται όχι με διάθεση να
δικαιολογήσουν καμία πλευρά, αλλά σαν προσπάθεια να εξηγήσουν γιατί
συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν. Αυτό
νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε όλοι για να βρεθεί μια λογική λύση.
Είμαστε οι μέσοι Δυτικοί άνθρωποι. Διαθέτουμε έξυπνα κινητά, πολλές
επιλογές διασκέδασης, πολλά χρώματα στα ράφια των supermarket, προηγμένης τεχνολογίας ΙΧ κτλ κτλ. Ζούμε σε κοινοβουλευτικές αντιπροσωπευτικές
δημοκρατίες και εκλέγουμε τους κυβερνήτες μας. Εκφράζουμε τη δυσαρέσκεια μας,
την ευχαρίστησή μας, την οργή μας για τα κακώς κείμενα με «like» και «comments» στο facebook, με tweets και με συλλογή ηλεκτρονικών υπογραφών. Από το σαλόνι μας... Γενικώς,
απολαμβάνουμε τα καλά του καπιταλισμού και της αστικής δυτικής δημοκρατίας.
Φυσικά, κάποιοι λίγοι από εμάς τα απολαμβάνουν πολύ περισσότερο και πολλοί από
εμάς ...χμμμ δυσκολεύονται λιγάκι, αλλά όλοι “αγωνιζόμαστε” για το σύγχρονο
καπιταλιστικό καταναλωτικό όνειρο. Οι πιο
σωστοί μάλιστα από εμάς παλεύουν σαν τα μυρμήγκια και δεν σηκώνουν
κεφάλι για να δουν τι συμβαίνει τριγύρω.
Η μια όψη του νομίσματος
Το νόμισμα όμως έχει και άλλη όψη.
Περιβαλλοντική καταστροφή, κοινωνική
ανισότητα, εκμετάλλευση του Τρίτου Κόσμου, εξαθλίωση, πόλεμοι για τον έλεγχο
των πλουτοπαραγωγικών πηγών, παιδική εργασία, απόλυτη φτώχεια, αναλφαβητισμός,
δουλεία, τρομοκρατία κτλ κτλ. Μακριά από
εμάς! Μέχρι πρότινος…
Πόσο είμαστε γελασμένοι, εμείς οι
Δυτικοί “πολιτισμένοι” άνθρωποι, αν
νομίζουμε ότι αυτό το «νόμισμα» έχει δύο ίδιες όψεις. Και πρέπει να
καταλάβουμε ότι είναι νόμος απόλυτος, που τον έχουν αναλύσει και περιγράψει
πριν από μένα πολλοί, ότι όσο αυξάνουμε την αξία της μίας όψης, τόσο αυξάνεται
και το κόστος της άλλης. Το ιδιωτικό
κέρδος φέρνει κοινωνικό πόνο. Νόμος.
Αν θέλουμε ακόμη πιο γρήγορο και φτηνό Internet, ακόμη πιο έξυπνα και φτηνά tablet, ακόμη πιο γρήγορα και πολυτελή ΙΧ, λευκή σάρκα από την Ανατολή κτλ κτλ, θα
πρέπει να επιδιώξουμε/ανεχτούμε ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση συνανθρώπων μας σε
κάποια γωνία της γης. Έτσι λειτουργεί
αυτό το «νόμισμα» και όποιος δεν το καταλαβαίνει, εθελοτυφλεί.
Η παραφροσύνη του ISIS λοιπόν δεν είναι παρά η μία όψη του νομίσματος. Αν δούμε από την άλλη
πλευρά, θα αντικρίσουμε ευυπόληπτους
πολιτικούς που ψηφίσαμε, επιχειρηματίες που μας πουλάνε προϊόντα,
δημοσιογράφους που μας «ενημερώνουν». Αυτούς που δημιούργησαν, εξέθρεψαν
και κερδίζουν ακόμη και τώρα από το θηρίο...
Επ' ουδενί δεν δικαιολογείται η βία του ISIS. Εξηγείται όμως. ¨Όπως εξηγείται (και
προσωπικά για έμενα δικαιολογείται κιόλας), η πέτρα που ρίχνει ο 15χρονος
Παλαιστίνιος (χωρίς λογαριασμό στο facebook...), πακτωμένος στην Γάζα για πάντα,
στον στρατιώτη του κράτους-δολοφόνου Ισραήλ. Και όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε ΠΟΙΟΣ και ΠΩΣ φταίει για όλα αυτά,
τόσο καλύτερα για εμάς. ¨Όσο γρηγορότερα καταλογίσουμε ευθύνες σε αυτούς
που υποτίθεται φροντίζουν για την ασφάλεια μας, αλλά ουσιαστικά μας φυλακίζουν
σε ένα χρυσό κλουβί για να κάνουν ανενόχλητοι μπίζνες με τον Διάβολο, τόσο
καλύτερα για εμάς. Όσο γρηγορότερα καταλάβουμε ότι ο πιο επικίνδυνος εχθρός
είναι εντός των πυλών, στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων “συμπαράστασης”, στο
κεντρικό δελτίο των 8, τόσο καλύτερα για όλους μας...Οσο καλύτερα καταλάβουμε
ότι επιτρέποντας στις πολιτικές μας ηγεσίες να μας εμπλέκουν σε πολέμους,
αυτόματα καθιστούμε τους εαυτούς μας μέρος των συγκρούσεων, τόσο καλύτερα για
εμάς.
Δεν πρόκειται περί συμψηφισμού ευθυνών, αλλά για σωστό καταμερισμό τους. Όλοι έχουμε μερίδιο
ευθύνης για ότι συμβαίνει σε αυτή την μικρή, περιπλανώμενη, ταλαιπωρημένη
σφαίρα. Εγώ, λοιπόν, οφείλω, ευθύνομαι
για αυτά που πρέπει να πω σε αυτούς που
τους ανέθεσα να κυβερνήσουν τον τόπο μου. Κάποιοι υποτίθεται ότι έχουν την
ευθύνη να υπηρετούν το κοινό μας συμφέρον. Και
δεν το κάνουν, όταν πουλάνε όπλα και αγοράζουν πετρέλαιο από τον ISIS. Και δεν το κάνουν
όταν-λένε πως-θα αλλάξουν το Σύνταγμα για να «εξασφαλίσουν μεγαλύτερη ασφάλεια».
Ούτε όταν ξεστοκάρουν τις πολεμικές βιομηχανίες στα κεφάλια αμάχων στην Μέση
Ανατολή.
Υπάρχει μια ριζική λύση στο πρόβλημα, αλλά θέλει πολλή δουλειά από πολλούς
και το μυαλό μας ακόμη δεν έχει συνέλθει από το 1989-1991. Ούτε από το φάντασμα
του σταλινισμού-γραφειοκρατικού υπαρκτού ”σοσιαλισμού” Μας ζάλισαν και με το
“τέλος της Ιστορίας”, βλέπετε, με το “Its the end of the world as we know it”, με το live ΣΟΚ και ΔΕΟΣ, με το lifestyle, το σεξαπίλ, και άλλα
τέτοια γυαλιστερά και ελπιδοφόρα.
Η λύση είναι να αλλάξουμε νόμισμα! Όχι δεν είναι άλλη μια troll πολιτική διαφήμιση της Λαϊκής Ενότητας. Το ζήτημα δεν είναι ευρώ ή δραχμή.
Πότε δεν ήταν αυτό, παρά τις γραφικές προσπάθειες στη χώρα μας και αλλού να το
περιορίσουμε εκεί...Το ζήτημα είναι να βρούμε ένα «νόμισμα» που και στις δύο
όψεις θα έχει όμορφα πράγματα. Με αξία χρήσης ίση με την ανταλλακτική. Με αντίκρισμα
όχι σε χρυσό, αλλά σε ζωή και δημιουργία. Σε δικαιοσύνη και ελπίδα. Με στέρεες
βάσεις και για όλους. Και που όσο
αυξάνει η αξία της μιας όψης τόσο θα αυξάνει η αξία της άλλης. Υπάρχει θα μου πείτε; Υπάρχει (λέω εγώ, ο
Νίκος). Σοσιαλισμός λέγεται και -σε αντίθεση με τον καπιταλισμό που εφαρμόζεται
“όπως πρέπει”-ακόμη δεν χρησιμοποιήθηκε σωστά πουθενά. Όσο περισσότεροι
αναζητήσουμε αυτό το νόμισμα, τόσο πιο πιθανό είναι να το βρούμε. Και αυτή τη
φορά θα το κρατήσουμε σφιχτά και δεν θα αφήσουμε κανέναν να το καπηλευθεί. Είναι το δικό μας νόμισμα. Και με αυτό θα
πληρώσουμε όπως πρέπει όσους σήμερα καταστρέφουν το μέλλον των παιδιών μας.
Νίκος Μποσινάκος
Πετρούπολη, 17 Νοέμβρη 2015
