Κάποιοι φοβούνται την ψήφο μας;- Ας επιβεβαιώσουμε τους φόβους τους!

Εδώ και πολύ καιρό από πολλά κυβερνητικά ή φιλοκυβερνητικά χείλη διατυπώνονται “τρομακτικά” διλήμματα, στα οποία καλούνται να απαντήσουν οι πολίτες: Δανειακή σύμβαση ή χρεοκοπία, κούρεμα ή δραχμή, δημοκρατία με κόστος (βλ.επιχορηγήσεις κομμάτων) ή....;

Το πλέον πρόσφατο και …επίκαιρο ενόψει εκλογικής αποτυχίας του δικομματισμού είναι το εξής: Ισχυρή κυβέρνηση (αυτοδύναμη ΝΔ ή συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) ή ακυβερνησία;

Υποτίθεται ότι ο έλληνας πολίτης, τρομαγμένος, θα πρέπει να επιλέξει φυσικά, το θετικό ενδεχόμενο: Ισχυρή κυβέρνηση.

Ε, λοιπόν, ήρθε ή ώρα να αντιστραφεί η κατεύθυνση του τρόμου. Να τρομοκρατήσεις ΕΣΥ αυτούς που θέτουν αυτά τα ανόητα διλήμματα. Να επιλέξεις επιτέλους ελεύθερα.

Επί δυόμισι χρόνια, σε υποβάλλουν σε ένα απίστευτο κρεσέντο οριζόντιων δημοσιονομικών μέτρων που περιορίζουν το εισόδημα σου, μειώνουν την πρόσβαση σου σε δημόσια αγαθά όπως η υγεία και η παιδεία, απαξιώνουν την περιουσία σου. Όλα αυτά, υποτίθεται για τη σωτηρία της πατρίδας, αλλά στην πραγματικότητα για την σωτηρία των πιστωτών της πατρίδας.

Σε κυβέρνησε μια δράκα εντεταλμένων που υφάρπαξε την ψήφο σου, με ένα πρόγραμμα που προέβαλε το «λεφτά υπάρχουν» για να σου ξεστομίσει μετά στα μούτρα το «μαζί τα φάγαμε». Μια συμμορία πολιτικών απατεώνων που ενώ ήξερε αποδεδειγμένα την δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, ψευδολογούσε ασύστολα και έπαιξε ύποπτα παιχνίδια σε βάρος του μέλλοντος της χώρας, σε βάρος του μέλλοντος σου...

Επί δυόμισι χρόνια, βλέποντας τον βιασμό των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων αιώνων, επιχείρησες να αντιδράσεις, με ότι ...προβλέπεται στο πλαίσιο της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Γκρίνιαξες, μούντζωσες, φώναξες, απέργησες, διαδήλωσες...Τίποτε δεν άλλαξε.

Λάθος! Οι λίγοι γραφικοί διαμαρτυρόμενοι έγιναν χιλιάδες, εκατομμύρια, γέμισαν δρόμους, πλατείες, γειτονιές. Άδειασαν αποθήκες με δακρυγόνα, αφαίρεσαν τις αντιμνημονιακές μάσκες, έριξαν κυβερνήσεις, και να που ...προκάλεσαν εκλογές.

Και τώρα αυτοί που αναγκάστηκαν να σου επιτρέψουν επιτέλους μετά από δυόμισι χρόνια να πεις τη γνώμη σου για όλα αυτά, σε εκβιάζουν ξανά, με την απειλή της ακυβερνησίας, ενώ αυτό που φοβούνται είναι απλώς μια κυβέρνηση-μια εξουσία χωρίς τη δική τους συμμετοχή, εκτός του δικού τους ελέγχου. Αυτό που φοβούνται είναι μια κυβέρνηση δική σου, μια εξουσία που πηγάζει από τον λαό, και ασκείται από το λαό και όχι απλώς στο όνομα του λαού!

Επέστρεψε λοιπόν, το φόβο σε αυτούς που τον εκτρέφουν.

Απάντησε τους με το ίδιο νόμισμα, επιβεβαίωσε τους χειρότερους τους φόβους.

Χρησιμοποίησε αποτελεσματικά το όπλο που τόσο επίμονα και τόσο πονηρά επιχειρούν να αφοπλίσουν.

Ψήφισε αυτό που θέλεις εσύ και όχι αυτό που θέλουν όσοι σε φοβούνται. Η ψήφος σου, το ύψιστο δημοκρατικό δικαίωμα, δεν μπορεί να περιοριστεί σε multiple choice με μια σωστή απάντηση. Είναι η δική σου ελεύθερη γνώμη για το τι πρέπει να γίνει. Μην την υποβιβάζεις σε μοιραία επικύρωση όσων σου επεβαλαν και προέγκριση όσων σου επιφυλάσσουν.

Διάβασε, κρίνε, συνέκρινε, αξιολόγησε την ιστορία και την πορεία του καθένος. Μην ξεχνάς το παρελθόν, αλλά οραματίσου και το μέλλον. Όχι μόνο το δικό σου, αλλά της κοινωνίας που ζεις και των γενιών που έρχονται.

Κανείς δε θα σου πει τι πρέπει να ψηφίσεις. Ούτε φυσικά, αυτός που έγραψε το κείμενο που διαβάζεις.Κανένας!

Μόνος σου, στο παραβάν , με τη βαριά ευθύνη σου, τη ψυχρή λογική και τη θερμή καρδιά σου, θα αποφασίσεις για όλους μας....

Τι κάνει μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού στον ελεύθερο χρόνο της;

Αν θυμάμαι καλά, η κυβέρνηση Παπαδήμου σχηματίστηκε για να υλοποιήσει το θεάρεστο έργο της αποφυγής της χρεοκοπίας της χώρας. Έργο που προφανώς δεν ήταν σε θέση να φέρει σε πέρας η μονοκομματική κυβέρνηση Παπανδρέου. Σε όλους τους τόνους μάλιστα διατρανώθηκε ειδικά από την με το ζόρι συγκυβερνώσα Δεξιά, ότι η Κυβέρνηση Παπαδήμου είναι ειδικού σκοπού. Κλήθηκε να εξασφαλίσει την 6η δόση (τη θυμάστε;;), να ολοκληρώσει την εθελοντική αναδιάρθρωση του χρέους , να υπογράψει τη Δανειακή Σύμβαση (αυτή θα τη θυμάστε για πολύ καιρό!), και να υλοποιήσει τα δέοντα για την εκταμίευση της 1ης δόσης του νέου Προγράμματος. Α, ξέχασα ότι θα έπρεπε να οδηγήσει τη χώρα και σε εκλογές. Αυτό παραλίγο να το ξεχάσουν και τα ίδια τα κόμματα . Αλλά, ας όψεται ο Αντώνης Σαμαράς που πρέπει να γίνει πρωθυπουργός και ζόρισε τελικά τους υπόλοιπους. Βέβαια, η 19η Φεβρουαρίου (τη θυμάστε;;) έγινε 6η Μαΐου, αλλά ήγγικεν η ώρα! Ο κυρίαρχος λαός επιτέλους -μετά από 2 χρόνια ξεσκίσματος της λαϊκής κυριαρχίας και απανωτών μακροχρόνιων δεσμεύσεων της χώρας- θα πει τη γνώμη του...

Βέβαια, η Κυβέρνηση παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα είχε και λίγο ελεύθερο χρόνο. Αφού εκτέλεσε άψογα τους ειδικούς σκοπούς, συγκέντρωσε τη δύναμη πυρός της σε άλλους πιο πονηρούς σκοπούς. Ας πούμε το μεταναστευτικό. Τι πιο ευχάριστο για τον ελεύθερο χρόνο μιας Κυβέρνησης από το να “ασχοληθεί” λίγο με τους μετανάστες που ...ταλαιπωρούν τους πολίτες ψηφοφόρους; Κάποιο κέντρο κράτησης, μια υγειονομική διάταξη, ένα μικρό πογκρόμ στο Κέντρο για να περάσει η ώρα. Άλλωστε, οι μετανάστες δεν ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές, άρα είναι ιδανική ομάδα-στόχος για την προεκλογική περίοδο. Τα παιδιά επίσης δεν ψηφίζουν αλλά αυτά στοχοποιούνται με άλλους πιο μακροπρόθεσμους τρόπους (βλέπε Δανειακή Σύμβαση). Όταν ψηφίσουν θα είναι πια αργά...

Επίσης, τι πιο θεσπέσιο από τη σύλληψη ενός παλαίμαχου πρωτοκλασάτου αλλά πολιτικά άχρηστου πολιτικού; Η Κυβέρνηση δίνει έτσι το μήνυμα ότι κανείς δεν είναι υπεράνω του Νόμου, και ότι ο σωστός πολιτικός μπορεί να φτάσει και μέχρι τη φυλακή προκειμένου να είναι χρήσιμος στο Κόμμα του.

Τέλος, για να μη ξεχνιόμαστε , όπως κάθε Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση Ειδικού Σκοπού πρόλαβε στον ελεύθερο χρόνο της να νομοθετήσει με σειρά τροπολογιών την τελευταία εβδομάδα, πλήθος χαριστικών ρυθμίσεων.

Από την άλλη πλευρά, η Κυβέρνηση τελικά δυστυχώς δεν πρόλαβε να νομοθετήσει προστατευτικές διατάξεις για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Δεν μπόρεσε να λάβει μέριμνα για τους ιδιώτες μικροομολογιούχους που έχασαν περιουσίες με το PSI, δεν κατάφερε να ξεκινήσει καν τη διαδικασία για την αποζημίωση των ασφαλιστικών ταμείων από τις απώλειες του PSI. Φυσικά, δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει οποιοδήποτε πρόγραμμα με κοινωνικό χαρακτήρα. Αυτά εκφεύγαν του ειδικού σκοπού της.

Φυσικά, το άρθρο αυτό δεν είναι ένας πλήρης απολογισμός της Κυβέρνησης. Σκιαγραφεί απλώς τη δράση της εκτός του ειδικού σκοπού της. Για τα υπόλοιπα έχουν χυθεί τόνοι μελάνι. Ας ελπίσουμε να μη χρειαστεί να χυθούν και ποταμοί αίματος...

Απροκάλυπτη η επίθεση σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα! Το θράσος των τροικανών και των υπαλλήλων τους δεν έχει όρια.

Στόχος του Μνημονίου οι μισθοί Βουλγαρίας

Η κυνική ομολογία των υψηλόβαθμων στελεχών της τρόικας στο Ευρωκοινοβούλιο περί αναγκαιότητας μείωσης των μισθών στην Ελλάδα σε επίπεδα Βουλαγαρίας και Ρουμανίας (150 ευρώ) είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου σε όσα συμβαίνουν στην ελληνική αγορά εργασίας. Κάτω από την επιφάνεια, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων βιώνει ήδη με ιδιαίτερα επώδυνο τρόπο την εφαρμογή των πολιτικών που οδηγούν σε αυτόν τον επίσημα πλέον διακυρηγμένο στόχο.

Οι εργαζόμενοι-”λάστιχο”

Δεν περιμένει κανείς τις επίσημες ανακοινώσεις των αρμοδίων αρχών, που πλέον περιορίζονται απλώς στην παρακολουθούση και καταγραφή της τραγικής πορείας προς τον εργασιακό μεσάιωνα. Είναι ωστόσο χαρακτηριστική η καταγραφή του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας για το δίμηνο Ιανουαρίου -Φεβρουαρίου 2012: Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΠΕ, οι προσλήψεις μειώθηκαν κατά 26% σχεση με το αντίστοιχο διάστημα του 2011. Το 51,61% των νέων προσλήψεων αφορούσε συμβάσεις μερικής απασχόλησης ή εκ περιτροπής εργασίας. Αλλά και για τους ήδη εργαζόμενους, η εικόνα είναι το ίδιο ζοφερή. Οι μετατροπές συμβάσεων πλήρους σε μερική απασχόληση αυξήθηκαν από 2.300 το α' δίμηνο του 2010 σε 16.309 το 2012. Είναι χαρακτηριστικό της συνολικής εικόνας, ότι οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης αντιπροσώπευαν το 2011 το 60,4% του συνόλου από 79% το 2009. Η νεοφιλελεύθερη διαχείριση της κρίσης έχει ως αποτέλεσμα άλλα και ως στόχο την πλήρη ελαστικοποίηση της εργασίας.

Υποθετικές ερωτήσεις προς υποψήφιους κοψοχέρηδες*!

Ας υποθέσουμε ότι μας κάνουν την τιμή να κάνουν εκλογές. Ο κυρίαρχος λαός, βλέποντας ολημερίς ελεύθερα MEGA και ΣΚΑΙ, και διαβάζοντας καθημερινώς ΝΕΑ και ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, επιτέλους αποφασίζει για την επομενη κυβέρνηση του.

Ας υποθέσουμε ότι η ΝΔ λαμβάνει το 25% των ψήφων. Και το ΠΑΣΟΚ με τον νέο, ρωμαλέο αρχηγό συσπειρώνει τη βάση και αγγίζει το 17%. Το εδώ και καιρό ετοιμο, ωστοσο, σενάριο της συγκυβέρνησης δεν βγαίνει...

Ας υποθέσουμε ότι στις 7 Μαίου ο Αντώνης ο Σαμαράς, πενευτυχής λαμβάνει την πρώτη διερευνητική εντολή από το Κάρολο τον Μέγα, τον καραμουζουκλή. Δίπλα περιμένει ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος, ο οποίος φυσικά δέχεται την πρόταση συνεργασίας (μεταξύ μας, την έχει ήδη δεχτεί!) και all together, πάνε να συναντήσουν το τρίτο κόμμα.. Ξοπίσω, ακολουθεί ο Γιώργαρος ο Καρατζαφύρερ απλώνοντας ικετευτικά το 4% του, μπας και τον πάρουν κι αυτό μαζί τους, σαν άλλοτε...

Ας υποθέσουμε ότι τρίτο κόμμα είναι η Κοινωνική Συμφωνία για μια Ανεξάρτητη και Ελληνική Δημοκρατική Αριστερα (και δε συμμαζεύεται), το κόμμα που κατάφερε να συσπειρώσει τους απανταχού κοψοχέρηδες του δικομματισμού, παγιδεύοντας τους σε ξώβεργες την ώρα που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από το πρασινομπλέ δάσος των υποσχέσεων. Πανευτυχείς, οι ηγέτες του τρίτου κόμματος (τα μοντέρνα κόμματα έχουν διαρχία),ο Φώτος Πιρκαμένος και η Λούκα Κακαστανίδη υποδέχονται Βενιζέλο και Σαμαρά στην είσοδο των γραφείων.

Υποθετική ερώτηση προς τους ψηφοφόρους-θηράματα του τρίτου κόμματος:

Η ενότητα της Αριστεράς υπό το πρίσμα της κοινής λογικής

ή Γιατί θα ψηφίσω ΜΛ-ΚΚΕ (μ-λ)-Ενωμένο μετά από 26 χρόνια

Στις προηγούμενες εκλογές το Μ-Λ ΚΚΕ έλαβε 10.000 ψήφους περίπου. Το ΚΚΕ (μ-λ) 5.000 περίπου. Σε αυτές τις εκλογές απόφασίσαν να κατέβουν ως συμμαχικό σχήμα. Θα έχουν τουλάχιστον μια επιπλέον ψήφο: Τη δική μου!

Δε ξέρω ποιες ιδεολογικές και άλλες διαφορές χώριζαν αυτούς τους ανθρώπους για 26 χρόνια. Φαντάζομαι κάποια κάποια διαφορά στην ερμηνεία του Μαοισμού ή κάποια διαφωνία ως προς την ακριβή πορεία προς την κομμουνιστική κοινωνία. Δεν θεώρησα ποτε σημαντικό να ψάξω ποιος μπορεί να είναι ο σοβαρός λόγος που οδηγεί δύο ακροαριστερά κόμματα να προτιμούν να γίνονται ανέκδοτο, αντί να συμφωνήσουν από ποια μεριά του ΚΚΕ είναι η σωστή θέση του Μ-Λ. Ούτε τώρα θα το ψάξω. Εκτιμώ όμως αφάνταστα, ότι έστω και τώρα, συνειδητοποίησαν την αξία του βασικότερου στοιχείου της πολιτικής δράσης: Την αξία της κοινής λογικής.

Τα δύο κόμματα δεν συμμαχούν για λόγους συμφέροντος. Δεν πρεριμένουν φυσικά να κερδίσουν κάποια βουλευτική έδρα, ούτε ελπίζουν να τύχουν οποιασδήποτε κρατικής επιχορήγησης. Άλλες πολιτικές συμμαχιές και λυκοσυμμαχίες, προσχωρήσεις και ενωτικά σχήματα λειτουργούν με αυτά τα κριτήρια. Οι άνθρωποι αυτοί προφανώς σκεφτήκαν το εξης απλό: