7 Μύθοι και αλήθειες για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής:

 Πολλά λέγονται και γράφονται για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης.

Άποψη έχουν όλοι και αυτό είναι σεβαστό, αρκεί να ανεχόμαστε όλοι και την κριτική της άποψης μας.

Ας πω και εγώ την δική μου άποψη σχετικά με  κάποια από αυτά που κυριαρχούν στον δημόσιο λόγο για την υπόθεση “Χρυσή Αυγή”

 

ΜΥΘΟΣ 1ος: Νίκησε η Δημοκρατία. 

ΑΛΗΘΕΙΑ: Νίκησε το αντιφασιστικό κίνημα, όσοι κινήθηκαν έμπρακτα, έγκαιρα, αυθόρμητα, ανιδιοτελώς και ευθαρσώς κατά του φασισμού.  Η Δημοκρατία είναι ένα κέλυφος, ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να χτιστούν Παρθενώνες αλλά και Μακρονήσια. Η αστική Δημοκρατία της Βαϊμάρης φυλάκισε τον Χίτλερ και μετά από 10 χρόνια τον έχρισε Καγκελάριο. Η αστική Δημοκρατία επέτρεψε στην Χρυσή Αυγή, μια εγκληματική συμμορία, να ζητήσει και να πάρει την ψήφο εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων. Το τείχος που βρήκε μπροστά του ο Χίτλερ ήταν ο Κόκκινος Στρατός και δεκάδες εκατομμύρια αθώων νεκρών σε όλη τη γη. Το τείχος που βρήκε η ΧΑ δεν ήταν η δημοκρατία. Ήταν ο Παύλος Φύσσας, ο Σαχζατ Λουκμάν, η κυρία Μάγδα, οι κοπέλες που στάθηκαν στα ίσα στο Δικαστήριο και πάνω από όλα οι χιλιάδες, εκατομμύρια μέλισσες που είπαν όλα αυτά τα χρόνια-και προχθές στους δρόμους- ΟΧΙ στον εύκολο δρόμο του ρατσισμού και του φασισμού. Αυτοί νίκησαν. Αφήστε την Δημοκρατία ήσυχη να κοιμάται τον ύπνο του (αστικού) Δικαίου.

 ΜΥΘΟΣ 2ος: “Ο φασισμός βρίσκεται και στα 2 άκρα. Καλώς καταδικάστηκαν οι ακροδεξιοί φασίστες, αλλά τι λέτε για τους αριστερούς; Για τον Στάλιν; Τι έχετε να μας πείτε για την Marfin; Για τα 2 παλικάρια που δολοφονήθηκαν φυλάγοντας σκοπιά στα γραφεία της Χ.Α; κ.ο.κ- Οι πιο ψαγμένοι λένε και για το Κατίν”.

ΑΛΗΘΕΙΑ: Ακούστε το μια και καλή: Φασισμός σημαίνει μισώ και χτυπώ πισώπλατα τον άνθρωπο που είναι αδύνατος, ενώ προσκυνώ τον αφέντη. Οι αριστεροί, οι κομμουνιστές για την ακρίβεια, ακόμη και αυτοί που σκότωσαν σε καιρούς πολέμου, όρθωσαν ανάστημα κόντρα στους δυνατούς. Στους πλούσιους. Στα αφεντικά που πίναν το αίμα του εργάτη, του αγρότη, του φτωχού. Ο Στάλιν δεν ήταν κομμουνιστής, σκότωσε κομμουνιστές. Θα σκότωνε και τον Λένιν αν ζούσε. Τους εργαζόμενους στην Marfin δεν τους σκότωσε η Αριστερά, αλλά μια ομάδα τραμπούκων που περιέργως πώς η αστυνομία του Μίστερ Μάικ ποτέ δεν βρήκε. Και φυσικά, η εγκληματική αμέλεια του Βγενόπουλου που τους επέβαλε να δουλεύουν, μέρα γενικής απεργίας σε κτίριο χωρίς έξοδο κινδύνου. Αυτά τα λέει το αστικό Δικαστήριο που θαυμάζετε, όχι εγώ... Όσο για τους μπράβους του Μιχαλολιάκου, είναι αλήθεια ότι το να δουλεύεις ασφάλεια σε εγκληματική οργάνωση πάντα έκρυβε κινδύνους. Για το Κατίν, εσείς οι ψαγμένοι, να τα πούμε σε κανένα καφέ και να έχουμε και χρόνο!

ΜΥΘΟΣ 3ος: “Μα προς τι οι συγκεντρώσεις; Γιατί τέτοια πίεση από τον λαό στους δικαστάς; Αφήστε την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη να κάνει την δουλειά της.”

 ΑΛΗΘΕΙΑ:  Χελοόυ;;; Η Δικαιοσύνη υπηρετεί τον λαό. Ο λαός δεν πιέζει την Δικαιοσύνη. Απαιτεί Δικαιοσύνη. Την Δικαιοσύνη πιέζουν αυτοί που έχουν εξουσία (π.χ Υπουργοί, βουλευτές κτλ)  και την χρησιμοποιούν, κάνοντας δηλώσεις ως “απλοί πολίτες ή κάνοντας αθώα τηλεφωνήματα 1 ημέρα πριν από την δικαστική απόφαση που τους ενδιαφέρει. Καταλαβαίνετε την διαφορά; Επίσης, η Δικαιοσύνη πρέπει να ακούει τον λαό γιατί είναι ο λαός. Και πρέπει να κλείνει τα αυτιά της στην όποια εξουσία. Understood;

ΜΥΘΟΣ 4ος (πρωθυπουργικός): Οι πλατείες έθρεψαν την Χρυσή Αυγή και τον λαϊκισμό. Νικήσαμε τις πλατείες 

ΑΛΗΘΕΙΑ: Μα καλά κύριε Μητσοτάκη, δεν κατεβήκατε ποτέ σας τα σκαλιά του Συντάγματος; Δεν κάτσατε οκλαδόν σε συνέλευση της κάτω πλατείας; Δεν πήρατε χαρτάκι προτεραιότητας για να μιλήσετε; Α, δεν είναι της τάξεως σας αυτά, εεε; Δεν πειράζει, θα σας κρατήσουμε περίοπτη θέση στις επόμενες πλατείες που έρχονται...

ΜΥΘΟΣ 5ος: “Το δημοκρατικό τόξο ενωμένο καταδικάζει την Χρυσή Αυγή”. 

ΑΛΗΘΕΙΑ: Αλήθεια, ε; Και ο πρώην πρωθυπουργός κ. Σαμαράς μετά των συμβούλων και Υπουργών του; Και ο Άδωνης Γεωργιάδης; Και ο κ. Τσίπρας με την Μόρια, την συμφωνία με την Τουρκία για τους μετανάστες, αλλά και τα ΜΑΤ που θα καταργούσε, αλλά τελικά κράτησε ως έχουν για παν ενδεχόμενο; Και η κα Φώφη του έτερου Κινήματος (της Αλλαγής καλέ, το άλλο είναι της Χ.Α, κατά τον κο Λοβέρδο, που επίσης μεταξύ άλλων πολλών, κρέμασε και στα μανταλάκια ως γνήσιος φασίστας τις οροθετικές πόρνες); Αγαπητοί μου, καλοί μου πολιτικάντηδες, είναι κατανοητό... Τους φασίστες πολλοί από εσάς εμίσησαν, τον φασισμό λιγότεροι. Και τους ψήφους τους, κανένας....Απολύτως!

ΜΥΘΟΣ 6ος: “Η Χρυσή Αυγή στη φυλακή. Αποκαταστάθηκε η ισορροπία. Δικαιώθηκαν οι νεκροί”. 

ΑΛΗΘΕΙΑ: Δυστυχώς, δεν είναι έτσι. Οι νεκροί δεν γυρίζουν, οι κατεστραμμένες ζωές δεν ξαναφτιάχνονται. Οι ελπίδες της “ελληνικής άνοιξης” γκρεμίστηκαν όταν ο Μιχαλολιάκος μπήκε στο Προεδρικό Μέγαρο κάπου στα 2012. Μια δεκαετία και βάλε χάθηκε. Και τώρα γυρνάμε στο σημείο μηδέν, ίσως και κάτω από αυτό...Θέλει πολλή δουλειά και αγώνα ακόμη, για να νικήσουμε το θηρίο. Θέλει πολύ δουλειά για να καλύψουμε το χαμένο έδαφος. Η ζημιά που έκανε η Χρυσή Αυγή είναι πολύ μεγάλη. Ως ένα βαθμό, μπορεί κανείς να πει ότι έκανε στο 100% την δουλειά που της ζητήθηκε.  Και αν προχωρήσουμε λίγο την σκέψη μας, πιθανόν να συνεχίζει να κάνει την ίδια δουλειά ακόμη και με τον τωρινό πανηγυρικό θάνατό της, για τον οποίο διεκδικούν δάφνες όλοι οι τροφοδότες της.

ΜΥΘΟΣ 7ος (ακροτελεύτιος): “Η Χρυσή Αυγή πέθανε”. 

ΑΛΗΘΕΙΑ: Ακόμη σπαρταράει μέσα σε καθέναν/καθεμία από εμάς. Συνεχίζουμε...

Από τη Μόρια ....στα μόρια, δυο Υπουργεία δρόμος.

 Πώς η αναξιοκρατία και τα αντεργατικά μέτρα πάνε πακέτο.

Το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου είναι το νεότερο Υπουργείο της Ελληνικής Πολιτείας, Και για αυτό το ...πιο καινοτόμο. Τόσο καινοτόμο, που πρωτοτύπησε και έγινε η πρώτη Κρατική δομή στην χώρα που έχει πλέον μετακλητούς Υπαλλήλους ως Προϊσταμένους Δ/νσης. Τους τοποθέτησε ο Υπουργός Μηταράκης, “προσωρινά” λέει, μέχρι να βρεθούν στην Δημόσια Διοίκηση “οι κατάλληλοι”! “Μετακλητοί” σημαίνει ότι  έρχονται με τον τάδε Υπουργό και φεύγουν όταν φεύγει και αυτός. Παίρνοντας μαζί όλη την διοικητική “μνήμη” και αφήνοντας πίσω καμένη γη.

Το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου είναι αρμόδιο για τους μετανάστες και τους αιτούντες άσυλο. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ψηφίζουν εδώ, ωστόσο (προσπαθούν να…) ζουν εδώ, εργάζονται εδώ και οι περισσότεροι θέλουν να πάνε για δουλειά ή να βρουν την οικογένειά τους στην Βόρεια Ευρώπη. Αντί αυτού, πολλοί από αυτούς είναι φυλακισμένοι χωρίς χαρτιά και ελπίδα σε Κέντρα, όπως το αλήστου μνήμης στην Μόρια ή το νέο καμάρι της χώρας στον Καρά Τεπέ. Οι άνθρωποι αυτοί δεν γνωρίζουν το διοικητικό “σύστημα” της χώρας και πολύ περισσότερο δεν γνωρίζουν ότι κουμάντο στο αρμόδιο για αυτούς Υπουργείο κάνουν οι «κολλητοί» του Υπουργού.

Εμείς, ...οι γηγενείς γνωρίζουμε. Ή πρέπει να γνωρίσουμε. Εμείς, οι πολίτες ψηφοφόροι, οι συμβαλλόμενοι του κοινωνικού συμβολαίου που λέγεται Ελληνικό Κράτος, καλό είναι να γνωρίζουμε το τρόπο που στελεχώνεται και λειτουργεί η Δημόσια Διοίκηση στα 2020. Και τους σκοπούς που εξυπηρετεί ο τρόπος στελέχωσής της.

Στο διπλανό Υπουργείο λοιπόν, αυτό για την Εργασία και τις Κοινωνικές Υποθέσεις, αυτό στο οποίο από το μακρινό 2006 (!) οι Τμηματάρχες και από το 2011 οι Δ/ντες ορίζονται με απλή απόφαση (...κύκλων του) Υπουργού, κάποια στιγμή στα 2018 προκηρύχθηκαν με βάση τον ισχύοντα Νόμο 4369/2016 (δηλαδή 2 χρόνια μετά...) οι θέσεις των Δ/ντων της Κ.Υ και του ΣΕΠΕ (Επιθεώρησης Εργασίας).

Πολλοί υπάλληλοι μάζεψαν τα χαρτιά τους, (πτυχία, σεμινάρια, προϋπηρεσία κτλ) και υπέβαλαν αίτηση. Πέρασαν αργά και βασανιστικά άλλα 2 χρόνια και προχθές βγήκαν οι πίνακες κατάταξης και αποκλειόμενων. Στους αποκλεισμένους συμπεριλαμβάνονται και 2 υπάλληλοι που τιμωρήθηκαν λόγω της διαβόητης τροπολογίας Γεροβασίλη, αυτής που έθετε ως προϋπόθεση για να εξεταστεί η αίτηση για θέση Προϊσταμένου, την προηγούμενη συμμετοχή στην “ατομική αξιολόγηση” που τόσο η Κυβέρνηση ΝΔ όσο και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, κατόπιν εντολής της τρόικας μάνιασαν να επιβάλλουν, λες και αυτό είναι το πρόβλημα του Δημοσίου.

Λεπτομέρεια 1: Η ΑΔΕΔΥ προκήρυξε και συνεχίζει να ασκεί το νόμιμο δικαίωμα της απεργίας-αποχής από την αξιολόγηση. Η συγκεκριμένη απεργία έχει κριθεί από τα Δικαστήρια νόμιμη.

Λεπτομέρεια 2: Η τροπολογία Γεροβασίλη καταργήθηκε προεκλογικά (Ιούνιος 2019) από την ιδία την κα Γεροβασίλη και την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η τρόικα έχει ...χαλαρώσει, τα χρέη πληρώνονται κανονικά και τα Μνημόνια είναι ...ντεμοντέ.

Λεπτομέρεια 3: Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών (απ.559/2020) δικαίωσε υπάλληλο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας που αποκλείστηκε από την συγκεκριμένη διαδικασία λόγω της συμμετοχής του στην απεργία-αποχή, κρίνοντας ότι είναι αντισυνταγματική η απαγόρευση άσκησης του απεργιακού δικαιώματος.

Λεπτομέρεια 4: Ένας από τους 2 αποκλεισμένους στο Υπουργείο Εργασίας συμμετέχει στην συλλογικότητα μας (Αντί-Λογος), την μόνη συνδικαλιστική φωνή στο Υπουργείο που τάχθηκε σταθερά και έμπρακτα ενάντια στην γελοία και εξευτελιστική διαδικασία της “αξιολόγησης” και των κρίσεων με τον τρόπο και το πλαίσιο στου οποίο έγιναν.

Πέρα από την εμφανή αδικία κατά των συγκεκριμένων συναδέλφων, ας δούμε το θέμα από την οπτική της κοινωνικά αποτελεσματικής Δημόσιας Διοίκησης.

Είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ότι στα Υπουργεία εδώ και χρόνια , η άλλοτε -έστω και με προβλήματα- διαδικασία επιλογής προϊσταμένων έχει αντικατασταθεί από μια “μη διαδικασία”.

Το μονόπρακτο έχει ως εξής:

Υπουργός, Γενικός Γραμματέας κλπ: Ψιτ Τούλα, έχει αδειάσει καμιά θεσούλα σε κανένα Τμήμα να βάλουμε τον Μήτσο που είναι δικός μας;

Τούλα (Αναπληρώτρια (δηλαδή με ορισμό από του Υπουργό) Γενική Δ/ντρια): Ναι Υπουργέ μου, θα στο πρότεινα και εγώ. Έχει βγει στην σύνταξη η Προϊσταμένη του Τμήματος ...Επεξεργασίας και Ανάλυσης Τυχαίων Μιγαδικών Αριθμών που φτιάξαμε με το τελευταίο Οργανισμό. Μπορούμε να τον βολέψουμε εκεί μέχρι να γίνουν ΚΑΝΟΝΙΚΑ οι κρίσεις.

Υπουργός: Α, μην με αγχώνεις! Και πότε θα γίνουν ΚΑΝΟΝΙΚΑ κρίσεις;

Τούλα: Μην σε νοιάζει Υπουργέ μου, Σε 2-3 χρόνια που θα έχουν εξεταστεί όλοι οι φάκελοι των υποψηφίων.

Υπουργός: Ωραία, φέρε μου σύντομα την απόφαση να την υπογράψω. (Αποφασιστικότητα πολιτικής ηγεσίας)

Τούλα: Νάτη! (Τα γρήγορα αντανακλαστικά του επιτελικού Κράτους!)

Φυσικά, ο Μήτσος -και κάθε Μήτσος- μόνο κατά τύχη μπορεί να είναι ο κατάλληλος για την συγκεκριμένη θέση. Το Τμήμα-το όποιο Τμήμα λειτουργεί με Προϊστάμενο τον Μήτσο- κατά 99% δεν λειτουργεί όπως πρέπει. Ακόμη και αν ο Μήτσος είναι καλός υπάλληλος, κάποια στιγμή που η Τούλα ή ο Υπουργός θα του ζητήσει να κάνει κάτι που δεν προβλέπεται, κατά 99% θα το κάνει. Γιατί το λέει ο εργοδότης του! Τα πράγματα είναι απλά και ας μην κρυβόμαστε, συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Ακόμη και στο Υπουργείο Εργασίας...

Και όταν τελοσπάντων, προχωρήσουν ΚΑΝΟΝΙΚΑ οι κρίσεις, όπως τώρα, έχει περάσει τόσο μεγάλο διάστημα, που άλλοι συνάδελφοι έχουν φύγει από την Υπηρεσία, άλλοι έχουν πάρει και άλλα μεταπτυχιακά, άλλα Τμήματα έχουν ιδρυθεί, άλλα έχουν καταργηθεί κτλ. Το μόνο που παραμένει σταθερό είναι η ...καταργημένη τροπολογία Γεροβασίλη, με βάση την οποία τιμωρούνται οι συνάδελφοι που είχαν το θάρρος να απεργήσουν κατά της αξιολόγησης και το “θράσος” να διεκδικήσουν μετά από 10 χρόνια αναθέσεων μια θέση Προϊσταμένου με κανονική διαδικασία κρίσεων.

Και φυσικά, η διαδικασία έχει απαξιωθεί τόσο πολύ, που δίνει "πάτημα" και σε όλους όσους ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να γίνουν ΠΟΤΕ κρίσεις, δηλαδή σε όσους έχουν ήδη θέσεις προϊσταμένων, να ωρύονται για την ακύρωση της διαδικασίας "εδώ και τώρα". Εξ ου και η αντίδραση του Συλλόγου Υπαλλήλων του Υπουργείου, που απλώς υπερασπίζεται το δικαίωμα να έχει λόγο στις τοποθετήσεις (με ανάθεση πάντα) Προϊσταμένων. Να είναι δηλαδή παρεάκι με την Τούλα και τον Υπουργό!

Με τον αποκλεισμό των υπαλλήλων του Υπουργείου Εργασίας από την διαδικασία για τις κρίσεις Δ/ντων χτυπιούνται ευθέως 2 δικαιώματα:

α) Το συνταγματικά κατοχυρωμένο και με εργατικό αίμα κατακτημένο δικαίωμα στην απεργία. Η Κυβέρνηση συνεχίζει το έργο της προηγούμενης και χρησιμοποιεί όλα τα διαθέσιμα όπλα για το κτύπημα των συνδικαλιστικών ελευθεριών των εργαζομένων. Περιορισμοί στην δυνατότητα λήψης αποφάσεων για απεργία (50%+1 για απαρτία), ηλεκτρονική ψηφοφορία και απαξίωση των ΓΣ, περιορισμοί στο δικαίωμα της συνάθροισης και στις πορείες διαμαρτυρίας, ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων κ.α. Έπεται η αλλαγή επί τω χείρω του συνδικαλιστικού νόμου , όπως έχει προαναγγείλει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Η μάχη για να ανατραπεί αυτή η πορεία πρέπει να είναι συνεχής και να δίνεται από όλους μας με κάθε ευκαιρία. Με αυτή την έννοια, η μάχη για την δικαίωση των 2 συναδέλφων είναι πολύ σημαντική υπόθεση.

β) Το δικαίωμα κάθε πολίτη σε μια Δημόσια Διοίκηση αποτελεσματική, λειτουργική και κοινωνικά δίκαιη. Ο τρόπος λειτουργίας και στελέχωσης που περιγράφηκε παραπάνω έχει τραγελαφικά αποτελέσματα στην ίδια την λειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Μην ξεχνάμε ότι η Διοίκηση είναι άνθρωποι. Άνθρωποι που υπηρετούν το κοινό καλό. Και άνθρωποι που αναγκάζονται να συμμετέχουν σε μια τέτοια διαδικασία και σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είτε προσαρμόζονται είτε εξοστρακίζονται. Σε καμία περίπτωση δεν υπηρετούν το κοινό καλό. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω...

Η συλλογικότητα μας στο Υπουργειο Εργασίας (“Αντί-Λογος”) από την πρώτη στιγμή είχε ταχθεί έμπρακτα υπέρ της μαζικής συμμετοχής στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν η τροπολογία Γεροβασίλη “ανάγκασε” άλλες παρατάξεις στον χώρο μας αλλά και ευρύτερα στο Δημόσιο να "υποστείλουν τις σημαίες", προκειμένου να μην πληγούν οι καριέρες και οι σταδιοδρομίες. Είμαστε αυτοί που είχαμε προτείνει στα συλλογικά μας Όργανα (Σύλλογο, Ομοσπονδία) το μαζικό σαμποτάρισμα (αποχή) των διαδικασιών κρίσεων που γίνονται υπό την δαμόκλειο σπάθη της τροπολογίας Γεροβασίλη. 

Δεν εισακουστήκαμε.

Τώρα, στο Υπουργείο Εργασίας, όλοι με σκυμμένο κεφάλι, μετράμε μόρια.

Οι υπάλληλοι που αποκλείστηκαν κρατούν ψηλά το μέτωπο. 

Υποβάλλουν ενστάσεις (είναι οι μόνοι που το δικαιούνται!), θα πάνε στα δικαστήρια. 

Εμείς οι υπόλοιποι, ας υψώσουμε κάποια στιγμή το βλέμμα και ας βρούμε τον τρόπο να τους συμπαρασταθούμε. 

Σήμερα αυτοί, αύριο θα είναι η σειρά όλων μας...