Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2021

Ο Μίκης και ο Θέμης

 Χθες πρωί, χτύπησε το τηλέφωνο. Μια κοπέλα που έκλαιγε μου είπε πώς σκοτώθηκε ο Θέμης. Ο Θέμης ήταν περίπου 45-50 χρονών. Λογιστής, με τρία μικρά παιδιά. Τον συναντούσα συχνά στο άλσος της Πετρούπολης να κάνει ποδήλατο με τον γιο του ή έξω από το γυμναστήριο, όταν περνούσα κρατώντας από το χέρι το δικό μου γιο. Ο Θέμης είχε πάντα ένα χαμόγελο και ένα καλό λόγο στα χείλη.

Τον Θέμη τον γνώρισα στο γραφείο μου όταν ήρθε για πληροφορίες. Από τότε, μιλούσαμε που και που στο τηλέφωνο. Ρωτούσε ευγενικά αυτός και απαντούσα κάπως ψυχρά εγώ.

Ο Θέμης ήταν ένας μεγάλος μικρός Άνθρωπος. Όπως όλοι μας…

Σήμερα το πρωί, ο Αντώνης ο φύλακας μου είπε πως πέθανε ο Μίκης. Ο Μίκης που μας συντροφεύει με τα τραγούδια του σε τόσες και τόσες στιγμές. Μικρές μεγάλες στιγμές. Ο Μίκης που έφερε τα πιο όμορφα ποιήματα από τα άστρα στο σπιτικό μας… Ο Μίκης που πάλεψε με τις νότες, με τις ιδέες, με τις εξουσίες. Εχασε και κέρδισε πολλές φορές.

Τον Μίκη τον γνώρισα από το ραδιόφωνο, από κάτι παλιές κασέτες του πατέρα, από κάτι ταλαιπωρημένα βιβλία.

Ο Μίκης ήταν ένας μεγάλος μικρός Άνθρωπος. Όπως όλοι μας…

Αντίο Θέμη.

Αντίο Μίκη.

Θα τα πούμε στα περβόλια ή στο περίπτερο απέναντι από την δουλειά.

Για τον Θέμη Αδελφόπουλο,

Για τον Μίκη Θεοδωράκη

ΟΧΙ ΣΤΟ ΌΝΟΜΑ ΜΟΥ-Το ελάχιστο ανθρωπιστικό κόστος ενός ελάχιστου ανθρώπου

Το “ελάχιστο δυνατό ανθρωπιστικό κόστος” στο οποίο ελπίζει ο Πρωθυπουργός, όπως δήλωσε στην συνάντηση με τον ομόλογο του, σφαγέα Νετανιάχου...