Ομόφωνη απόφαση ΑΔΕΔΥ για “μετρημένη κλιμάκωση”: Τώρα είναι η ώρα των εργαζομένων

Σε μια σπάνια στιγμή του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα, το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ αποφάσισε ομόφωνα την κλιμάκωση των απεργιακών αγώνων στο Δημόσιο, ως απάντηση στην συνεχιζόμενη επίθεση της συγκυβέρνησης. Η ένταση αυτής της επίθεσης, η κρισιμότητα της στιγμής, η πίεση από τη βάση αλλά και από συγκεκριμένες Ομοσπονδίες και εν τέλει η συνειδητοποίηση της τεράστιας ευθύνης που επωμίζεται το τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο οδήγησαν στη σύνθεση των προτάσεων και την υπερψήφιση μιας κοινής απόφασης.

Η απόφαση της ΑΔΕΔΥ

Το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ αποφάσισε παρατεταμένες, πολύμορφες, συγκρουσιακές αγωνιστικές κινητοποιήσεις που περιλαμβάνουν:

1. Εβδομάδα δράσης απεργιακών και αγωνιστικών κινητοποιήσεων, από τη Δευτέρα 16 έως την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013.

2. 48ωρη απεργία σε όλο το Δημόσιο Τομέα, Τετάρτη 18 και Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013.

3. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας Δευτέρα 16 έως Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013, καλούνται οι Ομοσπονδίες και τα Σωματεία των εργαζομένων να αποφασίσουν -μέσα από Γενικές Συνελεύσεις- συλλαλητήρια και άλλες μορφές κινητοποιήσεων και να προτείνουν για την παραπέρα πορεία του απεργιακού αγώνα.

4. Την Πέμπτη, 19 Σεπτεμβρίου 2013, θα συνεδριάσει από κοινού, η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. με τα προεδρεία των Ομοσπονδιών, για εκτίμηση των μέχρι τότε εξελίξεων, προκειμένου να αποφασιστούν τα επόμενα αγωνιστικά και απεργιακά βήματα στην κατεύθυνση κλιμάκωσης του αγώνα διαρκείας,  στο Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. που θα συνέλθει σε συνεδρίαση το Σάββατο, 21 Σεπτεμβρίου 2013.

Οι αρχικές προτάσεις των παρατάξεων

Αρχικά, η ΠΑΣΚ πρότεινε 48ώρη απεργία γύρω στις 20/9 και επανεκτίμηση της κατάστασης, η ΔΑΚΕ ένα απεργιακό βήμα (24ώρη ή 48ώρη) και επανεκτίμηση, η Αυτόνομη Παρέμβαση εβδομάδα κινητοποιήσεων 16-20/9 που θα περιλαμβάνει 2 24ώρες και άλλες δράσεις (καταλήψεις, συγκεντρώσεις) και επικύρωση των προτάσεων της ΑΔΕΔΥ από Γενικές Συνελεύσεις Σωματείων, το ΠΑΜΕ 48ώρη (με ανοικτή ημερομηνία) και συνελεύσεις παντού τη 2η ημέρα και οι Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις 5μερη απεργία με προοπτική κλιμάκωσης.

Η επίθεση της κυβέρνησης

Μέσα στο καλοκαίρι κλιμακώθηκε η επίθεση της Κυβέρνησης στην δημοσιουπαλληλία και ευρύτερα σε κάθε τι Δημόσιο στη χώρα. Η διαδικασία με την οποία καταργούνται κλάδοι και ειδικότητες με συνέπεια να οδηγούνται σε διαθεσιμότητα και τελικά σε απόλυση εργαζόμενοι σε κρίσιμους τομείς όπως η Υγεία, οι Κοινωνικές Υπηρεσίες, η Παιδεία, η Κοινωνική Ασφάλιση αναμένεται να ολοκληρωθεί στα τέλη Σεπτεμβρίου με την δημοσιοποίηση των ονομάτων όσων τίθενται σε διαθεσιμότητα (συνολικά 12.500). Ήδη γνωρίζουμε τους Καθηγητές Τεχνικής Εκπαίδευσης, τους σχολικούς φύλακες και στις 22 Σεπτέμβρη και τους Δημοτικούς Αστυνομικούς. Οι υπόλοιποι θα προέλθουν από Υπουργεία όπως το Υγείας, το Παιδείας, το Εργασίας, το Εσωτερικών κ.α.

Η επίθεση, σύμφωνα και με δηλώσεις του αρμόδιου Υπουργού, δεν εξυπηρετεί δημοσιονομικούς σκοπούς αλλά γίνεται με εντολή της Τρόικας ώστε να “τιμωρηθούν” οι δημόσιοι υπάλληλοι και να σπάσει το ταμπού της μονιμότητας στο Δημόσιο.

Η πίεση “από κάτω”

Σε μεγάλα τμήματα της βάσης, η επίθεση αυτή, έκανε πλέον φανερό ότι δεν αρκούν μεμονωμένες αντιδράσεις και κινητοποιήσεις. Οι εργαζόμενοι στα Ασφαλιστικά Ταμεία για παράδειγμα συνειδητοποιούν ότι όχι μόνο δεν εξαιρούνται όπως τους εκμυστηρεύονταν τα παπαγαλάκια των Υπουργών, αλλά βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των διαθεσιμοτήτων. Επίσης, κατάλαβαν το διακύβευμα δεν είναι να σωθούν οι ίδιοι προσωρινά (και να περιμένουν το δεύτερο κύμα διαθεσιμότητας), αλλά να βάλουν φρένο στην πολιτική κατεδάφισης του Δημοσίου που εφαρμόζει η Κυβέρνηση. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι έθεσαν προ των ευθυνών τους τους εκλεγμένους στα Πρωτοβάθμια και τα Σωματεία και απαίτησαν σοβαρή και συντονισμένη δράση με προοπτική γενίκευσης και διάρκειας. Οι 2 48ώρες απεργίες σε ΟΑΕΔ και Ασφαλιστικά Ταμεία, οι κινητοποιήσεις στο Υπουργείο Ανάπτυξης και σε αυτό της Αγροτικής Ανάπτυξης υπήρξαν πετυχημένες παρά το ότι έγιναν εν μέσω θερινής ραστώνης. Σε πολλούς χώρους υπήρχε η αίσθηση ότι τον Σεπτέμβριο κάτι δραστικό πρέπει να γίνει.

Ρόλο καταλύτη παίζει η διακηρυγμένη απεργία διαρκείας των καθηγητών, η οποία ωστόσο δεν έχει οριστικοποιηθεί με όποιους κινδύνους αυτό συνεπάγεται για τη δυναμική των κινητοποιήσεων.

Την εβδομάδα 26-30 Αυγούστου, σειρά αποφάσεων (ΠΟΕ-ΔΟΥ, Συντονιστικό ΟΛΜΕ και άλλων Ομοσπονδιών, Συντονιστικό Ομοσπονδιών του Υπουργείου Εργασίας) έβαλαν το ζήτημα της γενικής απεργίας διαρκείας μέσα στον Σεπτέμβριο ως αίτημα προς την ΑΔΕΔΥ αλλά και ως απόφαση των Ομοσπονδιών τους.

Καταρρίφθηκε έτσι το επιχείρημα της ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ ότι δεν υπάρχουν αποφάσεις Ομοσπονδιών που ζητούν κλιμάκωση. Ωστόσο, το γεγονός ότι σε αυτές τις κινήσεις δεν συμμετείχαν ενεργά οι μεγάλες Ομοσπονδίες (ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΠΟΕΔΗΝ) έδωσε “πάτημα” στους υποστηρικτές της “μετρημένης κλιμάκωσης” και οδήγησε στην συμβιβαστική απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ της 30ης Αυγούστου.

Η προοπτική κλιμάκωσης

Το διάστημα μέχρι τις 21 Σεπτέμβρη (όταν το γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ θα εκτιμήσει την κατάσταση και θα αποφασίσει για κλιμάκωση ή μη) είναι ίσως το κρισιμότερο για το δημοσιοϋπαλληλικό χώρο στην Ελλάδα και θα προδιαγράψει το μέλλον του συνδικαλιστικού-εργατικού κινήματος στη χώρα μας, αν θεωρήσουμε ως εξ ανάγκης αιχμή του, τους εργαζόμενους στο Δημόσιο.

Σε αυτό το διάστημα θα πρέπει:

• Να πειστεί η πλειοψηφία των Δημοσίων Υπαλλήλων που μοιρολατρικά περιμένει στο γραφείο του τα νέα πλήγματα της Κυβέρνησης ότι μπορεί να ανατρέψει αυτή την πορεία αν ενώσει τη δύναμη του με αυτή του συναδέλφου του. Σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να πραγματοποιηθούν περιοδείες και ενημερώσεις μικτών (από διαφορετικούς όμορους χώρους) κλιμακίων συνδικαλιστών,
• Να γίνει συνείδηση ότι παρά τα επιμέρους που μας χωρίζουν, κοινός σκοπός όλων είναι η ανατροπή των πολιτικών που διαλύουν το Δημόσιο και στερούν δημόσια αγαθά από την κοινωνία. Σε αυτό βοηθά η ομόφωνη απόφαση της ΑΔΕΔΥ.
• Να οργανωθούν συμμαχίες σε τοπικό, κλαδικό επίπεδο με σκοπό την αντιμετώπιση της μαύρης προπαγάνδας περί συντεχνιακών αγώνων κάποιων συνδικαλιστών που αναπτύχθηκαν σε κομματικούς σωλήνες.
• Να ενεργοποιηθεί η βάση μέσα από Γενικές Συνελεύσεις που όχι μόνο θα επικυρώσουν, αλλά θα εμπλουτίσουν της απόφαση της ΑΔΕΔΥ και θα επιβάλλουν συνέχιση και πραγματική κλιμάκωση του αγώνα με ημερομηνία λήξης τη ΝΙΚΗ. Με αυτό τον τρόπο η μικρή υπέρβαση που έγινε από την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, θα επιστρέψει στο Γενικό Συμβούλιο της 21ης Σεπτεμβρίου πολλαπλασιασμένη από το εύρος των κινητοποιήσεων των εργαζομένων.

Σε τελική ανάλυση πρέπει να γίνει προφανές τόσο στους ίδιους τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, αλλά και στην κοινωνία, ότι όποιος έχει δίκιο, όποιος υπερασπίζεται όχι προνόμια, αλλά αυτονόητα δικαιώματα και ένα ανθρώπινο μέλλον, όποιος αγωνίζεται για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του, οφείλει να αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις, χωρίς συμβιβασμούς, τακτικισμούς και πισωγυρίσματα. Μόνο τότε έχει όχι απλώς πιθανότητες, αλλά σιγουριά ότι θα πετύχει.