Από το σημερινό ρεπορτάζ (30/7/2012): “Πληροφορίες αναφέρουν ότι η διοίκηση της Ελληνικής Χαλυβουργίας ζητούσε από τους εργαζόμενους να εισέλθουν στο εργοστάσιο ένας-ένας και να υπογράψουν σε ένα λευκό χαρτί πριν την είσοδό τους.”
Μερικές φορές μια εικόνα είναι τόσο δυνατή και περιεκτική...Συμπυκνώνει το δράμα μιας ολόκληρης περιόδου, την ιστορία μιας ή και περισσότερων γενιών.
Στην προκειμένη περίπτωση, οι εργάτες που υποχρεώθηκαν ένας-ένας να υπογράψουν λευκά χαρτιά, συμβολίζουν ακριβώς τους πολίτες αυτής της χώρας που καλούνται επί τρία χρόνια καθημερινά να συνυπογράψουν εν λευκώ την καταδίκη τους σε θάνατο. Και μάλιστα να την υπογράψουν όχι εν σώματι, ως κυρίαρχος λαός, αλλά ως μεμονωμένα ανίσχυρα άτομα.
Κάθε Ελληνας ψήφιζε, δίνοντας ουσιαστικά, λευκή επιταγή τετραετίας, σε πολιτικάντηδες, αγύρτες και απατεώνες. Τζιτζιφιόγκους που χτίσανε κομματικούς στρατούς και ήπιανε το αίμα του απλού βιοπαλαιστή επί χρόνια, καταφέρνωντας το τραγικότερο: Να κάνουν την πλειοψηφία ενός λαού, ίδια με τα μούτρα τους.
Ενάς λαός που παύει να δρα συλλογικά, που παύει να αναζητά το κοινό καλό, το καλό έστω της τάξης του (προσοχή,όχι της παρέας ή της συντεχνίας του) βαδίζει σαν πρόβατο στη σφαγή και γίνεται απλώς ένα άθροισμα από αρπακτικά που κανιβαλίζουν τα πτώματα των πιο αδύναμων.
Και τότε έρχεται η στιγμή που σου λένε να αφήσεις τους συντρόφους σου, να περάσεις τη πύλη μόνος, να υπογράψεις ένα λευκό χαρτί, να σκύψεις το κεφάλι και να περιμένεις απλώς το έλεος τους. Είναι μόλις ένα βήμα πριν σου απαγορέψουν ακόμη και την υπογραφή. Σε λίγο απλώς θα σε σφραγίζουν και μετά τη πύλη θα σου κόβουν το κεφάλι...
Ξύπνα καημένε λαέ! Μην υπογράφεις τα λευκά χαρτιά τους. Γέμισε τα δικά σου με τη δική σου ιστορία και υπέγραψε τα με το αίμα και τον ιδρώτα του αγώνα σου...
Μερικές φορές μια εικόνα είναι τόσο δυνατή και περιεκτική...Συμπυκνώνει το δράμα μιας ολόκληρης περιόδου, την ιστορία μιας ή και περισσότερων γενιών.
Στην προκειμένη περίπτωση, οι εργάτες που υποχρεώθηκαν ένας-ένας να υπογράψουν λευκά χαρτιά, συμβολίζουν ακριβώς τους πολίτες αυτής της χώρας που καλούνται επί τρία χρόνια καθημερινά να συνυπογράψουν εν λευκώ την καταδίκη τους σε θάνατο. Και μάλιστα να την υπογράψουν όχι εν σώματι, ως κυρίαρχος λαός, αλλά ως μεμονωμένα ανίσχυρα άτομα.
Κάθε Ελληνας ψήφιζε, δίνοντας ουσιαστικά, λευκή επιταγή τετραετίας, σε πολιτικάντηδες, αγύρτες και απατεώνες. Τζιτζιφιόγκους που χτίσανε κομματικούς στρατούς και ήπιανε το αίμα του απλού βιοπαλαιστή επί χρόνια, καταφέρνωντας το τραγικότερο: Να κάνουν την πλειοψηφία ενός λαού, ίδια με τα μούτρα τους.
Ενάς λαός που παύει να δρα συλλογικά, που παύει να αναζητά το κοινό καλό, το καλό έστω της τάξης του (προσοχή,όχι της παρέας ή της συντεχνίας του) βαδίζει σαν πρόβατο στη σφαγή και γίνεται απλώς ένα άθροισμα από αρπακτικά που κανιβαλίζουν τα πτώματα των πιο αδύναμων.
Και τότε έρχεται η στιγμή που σου λένε να αφήσεις τους συντρόφους σου, να περάσεις τη πύλη μόνος, να υπογράψεις ένα λευκό χαρτί, να σκύψεις το κεφάλι και να περιμένεις απλώς το έλεος τους. Είναι μόλις ένα βήμα πριν σου απαγορέψουν ακόμη και την υπογραφή. Σε λίγο απλώς θα σε σφραγίζουν και μετά τη πύλη θα σου κόβουν το κεφάλι...
Ξύπνα καημένε λαέ! Μην υπογράφεις τα λευκά χαρτιά τους. Γέμισε τα δικά σου με τη δική σου ιστορία και υπέγραψε τα με το αίμα και τον ιδρώτα του αγώνα σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πετάξτε το δικό σας μπουκάλι!