Είπαμε πώς

 

Στήσαμε φράχτες και φωτογραφηθήκαμε στην μιά πλευρά,

ενώ στην άλλη μανάδες κλαίγαν τα παιδιά τους

και είπαμε πως είμαστε πατριώτες

Βυθίσαμε πλοία εχθρικά, πεντακόσιοι, χίλιοι, μυριάδες “αλλοι”

να μην πατήσουν εδώ στα “άγια χώματα” μας

και είπαμε πως είμαστε γενναίοι υπερασπιστες του πολιτισμού μας

Τσακίσαμε λουλούδια διαφορετικά,

με άλλη φωνή και άλλη όψη, γιατί δεν μας έμοιασαν

και είπαμε πως είμαστε νοικοκύρηδες

Στείλαμε τα παιδιά μας στρατιώτες

να κάψουν χωριά φτωχών, αθώων, ελεύθερων ανθρώπων

και είπαμε πώς είμαστε πια και εμείς ισχυροί

Βρίσαμε τον γείτονα που ζητάει δρόμο να περάσει,

μαλώσαμε το παιδί που θέλει χώρο να μεγαλώσει

Είπαμε : “Ξέρεις ποιος είμαι γω” και καθαρίσαμε

Σταυρωσαν πενήντα επτά σε σταυρό από σίδερο, χρήμα και αίμα

και εμείς απλώς σταυρώσαμε σε ένα χαρτί ένα όνομα: Καραμανλής.

(Καραμανλής ή τανκς!

Καραμαμλής ή τανκς;

Καραμανλής και τανκς...)

Είπαμε όμως “είμαστε δημοκράτες”

Βάλαμε στο ίδιο ζύγι αυτόν που διαμαρτύρεται για τ΄αδικο,

με αυτόν που είναι άδικος

και είπαμε πως είμαστε δίκαιοι

Και κάποτε βγήκαν τα μαχαίρια

κάποτε έπεσαν κορμιά

κάποτε ανοίξαν τα στόματα

και κάποτε είπαμε επιτέλους την αλήθεια

Αλήθεια, πώς γίναμε φασίστες;

Για την διεκδίκηση του 13ου και 14ου μισθού: Συν Αθηνά και χείρα κίνει

 

Λεφτά υπάρχουν για να χρηματοδοτείται η εμπλοκή της χώρας μας σε επικίνδυνους και άδικους πολέμους

Λεφτά υπάρχουν για να μοιράζονται αφειδώς και αδιαφανώς σε απευθείας αναθέσεις σε ημέτερους μέσω ΕΣΠΑ ή Ταμείου Ανάκαμψης

Λεφτά υπάρχουν για να επιδοτείται μέσω διάφορων pass ή κοινωνικών παροχών τύπου Σπίτι μου, εξοικονομώ η κερδοσκοπία των τραπεζών και των ραντιέρηδων, όσων πλουτίζουν από τις απλησίαστες τιμές, ενοίκια, προμήθειες, επιτόκια κλπ

Όταν όμως έρχεται η ώρα να δοθούν χρήματα για προσλήψεις στην υγεία, στην παιδεία, για νέα και ασφαλή σχολεία και νοσοκομεία, τότε προκύπτουν δημοσιονομικοί περιορισμοί και φόβος για νέα επιτήρηση

Και φυσικά, όταν οι εργαζόμενοι διεκδικούμε αυτά που «λόγω μνημονίων» μας αφαιρέσαν, είμαστε «λαϊκιστές», άπληστοι και αχάριστοι

Βλέπετε, οι άριστοι επιτελείς στο Μαξίμου και στους ψηλούς ορόφους των Υπουργείων θεωρούν ότι αρκούν τα 12 ευρώ αύξηση που θα λάβουμε την άνοιξη για να καλύψουν τις απώλειες δεκαετίας και να αντιμετωπίσουμε «ολιστικά» την καλπάζουσα ακρίβεια.

Δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί. Η δικαστική οδός για την διεκδίκηση του 13^ου και 14^ου μισθού αποτελεί άλλο ένα εργαλείο που θα χρησιμεύσει για την επίτευξή του σκοπού μας. Το κίνημα, η δική μας πίεση, η φωνή μας ότι «έφτασε ο κόμπος στο χτένι» πρέπει να δυναμώσει. Συν Αθηνά και χείρα κίνει!

Εδώ και πολλά χρόνια, ως συλλογικότητα, τονίζουμε ότι η διεκδίκηση της επαναφοράς 13ου-14ου μισθού, των κλιμακίων της διετίας 2016-17 αλλά και η επαναφορά της εργάσιμης εβδομάδας των 37,5 ωρών θα έπρεπε να είναι στην αιχμή των αγώνων μας σε όλα τα επίπεδα (πρωτοβάθμια σωματεία, δευτεροβάθμιες ομοσπονδίες, τριτοβάθμια ΑΔΕΔΥ). Αντι αυτού, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σε μεγάλο βαθμό αναλώνονται σε ρουσφετολογικές εξυπηρετήσεις ημετέρων, σε διαγκωνισμό κολαούζων στις πολιτικές ηγεσίες και σε κυνήγι καρεκλών.

Είναι στο χέρι μας να αναγκάσουμε τις εκλεγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, να σχεδιάσουν και υλοποιήσουν ένα σχέδιο δράσης για την διεκδίκηση των αιτημάτων μας. Με πρόγραμμα, πολυμορφία κινητοποιήσεων, με πλούτο επιχειρημάτων και τεκμηρίωσης, με συμμετοχή όλων μας και κλιμάκωση μέχρι την τελική νίκη.

Την Τρίτη 4 Φεβρουαρίου, η ΑΔΕΔΥ έχει προκηρύξει παναττική στάση εργασίας (12 έως λήξη ωραρίου) και συγκέντρωση (12.30μμ) στο Υπουργείο Οικονομικών. Προτείνουμε οι Σύλλογοι μας (Υπ.Εργασίας, ΥΚΟΙΣΟ και Επιθεώρησης Εργασίας) και οι Ομοσπονδίες να συμμετέχουν μαζικά στην συγκεκριμένη κινητοποίηση και να οργανώσουν τους συναδέλφους/-ισσες ώστε να πορευτούμε μαζικά στην συγκέντρωση. Αλλά πέρα από αυτό, θα πρέπει να συντονιστούν με συνδικάτα όμορων χώρων και να πιέσουν τα υπερκείμενα συνδικαλιστικά όργανα (Ομοσπονδίες, ΑΔΕΔΥ) για σχεδιασμό και κλιμάκωση του συγκεκριμένου αγώνα.