Αποχαιρετισμός στον Σύλλογο Υπαλλήλων Υπουργείου Εργασίας

Αγαπητοί συνάδελφοι, -ισσες,

 

Αθήνα, 7-10-2024

 

Την προηγούμενη εβδομάδα υπέβαλα την παραίτηση μου από μέλος του ΔΣ (θα αντικατασταθώ από τον επιλαχόντα στο ψηφοδέλτιο μας Θάνο Λυκουργιά) και την αίτηση διαγραφής μου από τον Σύλλογο Υπαλλήλων Υπουργείου Εργασίας. Η ενέργεια αυτή ήταν “αναγκαστική” καθώς υπηρετώ πλέον στο Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας και με την ενεργοποίηση του νέου Συλλόγου Εργαζομένων στο Υπουργείο αυτό θα ήταν παράδοξο και αντισυναδελφικό να συνεχίσω την θητεία μου στον Σύλλογο του Υπουργείου Εργασίας.

Αισθάνομαι ωστόσο την ανάγκη να πω δυο λόγια εν είδει απολογισμού τόσο για αυτή την λειψή μου θητεία στο ΔΣ όσο και για την συμμετοχή μου στον Σύλλογο όλα αυτά τα χρόνια. Είμαι μέλος του Συλλόγου από το 2004 και συμμετείχα στο ΔΣ τις περιόδους 2012-2018 και 2022 έως σήμερα, εκπροσωπώντας όσο καλύτερα μπορούσα τα μέλη του Συλλόγου μας.

Πάντα μέσα από συλλογικά σχήματα, μαζί με συναδέλφους/ισσες που εργαστήκαμε ως ομάδες για την υπεράσπιση των συλλογικών μας δικαιωμάτων. Η Ανοικτή Συνέλευση Υπαλλήλων (έως το 2014), η Αυτόνομη Ριζοσπαστική Συνέλευση Υπαλλήλων (έως το 2016)  και πλέον ο ΑντίΛογος αποτέλεσαν τα πλαίσια μέσα από τα οποία προσπάθησα να καταθέσω τις απόψεις μου, τις θέσεις, τις προτάσεις μου για την καλύτερη λειτουργία και την αποτελεσματική δράση του Συλλόγου μας. Μαζί με τους συναδέλφους/ισσες, διαθέσαμε πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια για να συνθέσουμε απόψεις, να καταθέσουμε προτάσεις και να υλοποιήσουμε αποφάσεις ώστε η συνδικαλιστική μας δράση να μην περιοριστεί σε μεταφορά προκάτ  κομματικών γραμμών αλλά ούτε και σε συντεχνιακή εξυπηρέτηση ατομικών συμφερόντων. Πορευτήκαμε και συνεχίζουμε κόντρα στην “νουθεσία” παλιού συνδικαλιστή: “Δεν υπάρχει συλλογικότητα, πάρα μόνο άτομα” μας είπε κάποτε και ευτυχώς δεν τον ακούσαμε!

Η αλήθεια είναι ότι ο συσχετισμός δύναμης , όπως προέκυπτε από τις εκλογές του Συλλόγου δηλαδή από την ψήφο όλων μας, δεν μας επέτρεψε να πετύχουμε όσα θα θέλαμε. Στον Σύλλογο Υπαλλήλων Υπουργείου Εργασίας, την πρωτοκαθεδρία (αν και με διαρκώς μειωμένη ισχύ) διαθέτουν δυνάμεις που δρουν με τελείως διαφορετικό σκεπτικό, εμποδίζουν την στροφή του Συλλόγου προς μια πιο δημοκρατική λειτουργία και αγωνιστικό προσανατολισμό και κατά την γνώμη μας βλάπτουν μακροπρόθεσμα τα συμφέροντα όλων μας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και σε αυτή την τελευταία θητεία, στην οποία οι αγωνιστικές-αριστερές δυνάμεις ήταν ενισχυμένες και καταθέσαν πολλές προτάσεις, ιδέες κ.α, οι δυνάμεις του «παλιού» φρενάραν είτε μέσω της αδράνειας είτε μέσω της ανοικτής αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς την υλοποίηση αποφάσεων που θα έδιναν άλλο χαρακτήρα στον Σύλλογο.

Ελπίζω ότι η σταδιακή συνειδητοποίηση από όλους μας των πραγματικών προβλημάτων και των αιτιών τους καθώς και το νέο «αίμα», οι νέοι συνάδελφοι, -σσες που έχουν ενταχθεί στο δυναμικό του Υπουργείου Εργασίας θα στρέψουν και τον Σύλλογο σε αγωνιστική κατεύθυνση.

 

Με αυτές τις σκέψεις και αφού σας ευχαριστήσω όλους και όλες, ειδικά όσους/ες βρεθήκαμε έστω και για λίγο, ακόμη και χωρίς να το γνωρίζουμε στα ίδια μετερίζια των αγώνων, κλείνω την πορεία μου στον Σύλλογο Υπαλλήλων Υπουργείου Εργασίας.

 

Θα ξαναβρεθούμε!

 

Συναδελφικά,

 

Ν.Μποσινάκος

Μπαμ ηκούσθη στον αέρα- Η αβάσταχτη ελαφρότητα των ελληνικών υπουργείων

 

Τον τελευταίο μήνα κάποια ασυνήθιστα συμβάντα ταράζουν τα βαρετά δημοσιοϋπαλληλικά γραφεία πέριξ της πλ. Κλαυθμώνος. Οι server του Υπουργείου Εργασίας στην Δραγατσανίου εκρήγνυνται Σάββατο βράδυ, το ηλεκτρικό ρεύμα στο κτίριο της Σοφοκλέους 4 που στεγάζονται υπηρεσίες του Υπ. Εργασίας και του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής φτάνει στα 300 Volt. Στην Δραγατσανίου , “ποντικοί” ξαφρίζουν δεκάδες laptop του Υ.ΚΟΙ.Σ.Ο ¨στα κουτιά τους”. Γενικώς, μπάχαλο. Αναμενόμενο μπάχαλο όμως...

Μιλάμε για κτίρια με παμπάλαιες και ασυντήρητες εγκαταστάσεις που πιθανόν εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για την υγεία και ασφάλεια όσων εργάζονται σε αυτά. Μιλάμε για κτίρια στα οποία συστεγάζονται υπηρεσίες 2 και 3 Υπουργείων και φορέων, στα οποία άλλος είναι ο ιδιοκτήτης, άλλος ο ενοικιαστής και άλλος ο χρήστης. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για τίποτε και ακόμη και μια βλάβη στο τηλέφωνο είναι πρόβλημα που για να λυθεί πρέπει να εμπλακεί η μισή Αθήνα. Ακόμη και στο κεντρικό κτίριο του Υπ. Εργασίας (Σταδίου 29) εκτελούνται αυτή τη στιγμή έργα ανακαίνισης που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και ασφάλεια εργατών, υπαλλήλων και για τα οποία ο Υπουργός παραπέμπει στον διοικητή του e-ΕΦΚΑ και οι 2 μαζί στον εργολάβο.

Είναι θέμα τύχης που δεν υπήρξαν θύματα από την ηλεκτρολογική βλάβη στην Σοφοκλέους. Είναι θέμα τύχης που δεν υπήρξε πυρκαγιά στην Δραγατσανίου από την έκρηξη στην Πληροφορική. Ήταν θέμα χρόνου η κλοπή των αφύλακτων laptop σε ένα υπουργείο που δεν έχει ούτε προσωπικό, ούτε χώρους για να διαφυλάξει την περιουσία του.

Όλα αυτά κοστίζουν. Είμασταν τυχεροί, δεν γίναμε Τέμπη. Αλλά το κόστος της ζημιάς σε καμένο εξοπλισμό στην Σοφοκλέους και την Δραγατσανίου, το κόστος των κλεμμένων υπολογιστών ποιος θα τα πληρώσει; Ο Έλληνας φορολογούμενος φυσικά. Οι υπεύθυνοι, οι αρμόδιοι, οι “άριστοι” συνεχίζουν το επιτελικό τους έργο. Η συνταγή γνωστή: Πρώτα βρίσκουμε τον Υπουργό, μετά φτιάχνουμε το Υπουργείο και μετά καθόμαστε και περιμένουμε να λειτουργήσει. Πάμε και όπου βγει!