Παρασκευή 5 Μαρτίου 2021

Fare-thee-well

Fare-thee-well

 

Αγαπητέ Μιχάλη (ή Μάικ ή Ζούκι ή όπως αλλιώς...),

 

Σου γράφω ένα τελευταίο post αποχαιρετισμού. Θα μείνω μια-δυο ημέρες ακόμη εδώ, μόνο και μόνο γιατί διαπίστωσα ότι δεν μπορείς να αποχαιρετήσεις τους φίλους στο facebook...αν απλώς κλείσεις το facebook! (Φαύλος κύκλος…)

Φεύγω για δύο λόγους:

α) Γιατί δεν τηρείς όσα συμφωνήσαμε. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με την σημασία που de facto απόκτησαν είναι πλέον δημόσια αγαθά. Εσύ όμως “τρέχεις” ιδιωτική επιχείρηση.  Και καλά κάνεις. Πουλάς στοχευμένη διαφήμιση, δίνοντας μας χώρο να πούμε τις αρλούμπες μας σε ευρύ κοινό. Δεν πρόκειται για κοινότητα και άλλα τέτοια που λες, είναι απλό πάρε-δώσε. Ομως, τώρα τελευταία βλέπω ότι δεν τιμάς καν αυτή τη συναλλαγή. Κόβεις και ράβεις αναρτήσεις, ανάλογα με το τι δε γουστάρεις. Ή ίσως πάλι κάποιος σε πληρώνει καλύτερα. Αυτό όμως δεν το γράφεις ούτε καν στα ψιλά γράμματα, φίλε Ζούκι. Ξέρεις κάτι; Δεν μου άρεσε που έκλεισες τον λογαριασμό του Τράμπ, ούτε που κατεβάζεις τις αναρτήσεις για τα δικαιώματα ενός φυλακισμένου (είδες δεν γράφω καν το όνομα!) εδώ στην Ελλάδα. Για εμένα, ελευθερία λόγου είναι να λες ότι θέλεις και να κρίνεσαι, ακόμη και να διώκεσαι για αυτό. Για εσένα ή για τους κρυφούς χορηγούς σου, ελευθερία λόγου είναι να κλείνεις το στόμα όποιου πιθανόν πει κάτι επικίνδυνο...Οπότε, τα χαλάμε “φιλαράκο”. Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο και όταν το προϊόν είναι μάπα, δεν το αγοράζει.

β) Γιατί το μαραφέτι που επινόησες κλέβει πολύτιμο χρόνο από άλλες δημιουργικές και ευχάριστες ασχολίες. Το μπλε εικονίδιο στο κινητό, αυτό που θα φύγει, αφαιρεί στιγμές από τον γιο και την κόρη μου. Τις ξαναπαίρνω πίσω λοιπόν. Και πιθανόν θα στις επιστρέψω με τόκο, όταν-ελπίζω στο απώτερο μέλλον-τα παιδιά θα μου ζητήσουν να “μπουν” στο facebook. Θα δούμε τότε πώς θα είσαι και εσύ, Μαικ...Το μόνο που ήθελα ήταν να ικανοποιήσω το βίτσιο μου. Να λέω τη γνώμη μου για όσα συμβαίνουν. Με τους δικούς μου όρους όμως. Θα συνεχίσω να τα λέω από άλλες καλά κρυμμένες γωνιές του Διαδικτύου. Να όπως από το blog μου: post-memorandum.blogspot.com (“Χορηγούμενη”!!!!) και τα links που θα υπάρχουν εκεί.

Και μιας και μου δίνεις λίγο χώρο ακόμη, θα ήθελα από εδώ να πω ένα "γεια" στους ...χιλιάδες φίλους μου εδώ. Με τους περισσότερους βρεθήκαμε, βρισκόμαστε ή αν υπάρχει λόγος θα βρεθούμε στην πραγματική ζωή. Μακάρι να βρούμε πολλούς λόγους...

Αποχωρώ λοιπόν, με το πιο βαρύγδουπο και αποφασιστικό τρόπο, τον τρόπο που μόνο σε ένα παλιό ελληνικό σίριαλ θα μπορούσε να συμβεί.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πετάξτε το δικό σας μπουκάλι!

ΟΧΙ ΣΤΟ ΌΝΟΜΑ ΜΟΥ-Το ελάχιστο ανθρωπιστικό κόστος ενός ελάχιστου ανθρώπου

Το “ελάχιστο δυνατό ανθρωπιστικό κόστος” στο οποίο ελπίζει ο Πρωθυπουργός, όπως δήλωσε στην συνάντηση με τον ομόλογο του, σφαγέα Νετανιάχου...