Που είσαι λοιπόν κυρ Παντελή;

  

Λες: Γιατί διαδηλώνεις για τον Αλέξη και δεν κάνεις το ίδιο για τους νεκρούς της Marfin;

Ξέρεις, η αστυνομία δεν βρήκε ποιοι έβαλαν την φωτιά στην Marfin, ενώ πολύ εύκολα ανακαλύπτει και προσωποποιεί ενόχους (π.χ. αν κοιτάξεις στα μάτια Ματατζή, συλλαμβάνεσαι). Επίσης, οι άνθρωποι που κάηκαν στην Marfin ήταν εργαζόμενοι του Βγενόπουλου, ο οποίος τους διέταξε να συνεχίσουν να εργάζονται, σε κτίριο χωρίς έξοδο κινδύνου, ενώ όλη η Ελλάδα απεργούσε. Ενάντια στην ανίκανη ή ύποπτη Αστυνομία και στους Βγενόπουλους αυτού του τόπου, διαδήλωσα χίλιες φορές. Εσύ που ήσουν;

Λες: Γιατί διαδηλώνεις για τον Αλέξη και δεν κάνεις το ίδιο για την Μυρτώ που βίασε ο Αφγανός «λαθρομετανάστης»;

Ξέρεις, την Μυρτώ δεν την βίασε ο Αφγανός «λαθρομετανάστης», την βίασε ο macho αρσενικός που βλέπει την γυναίκα μόνο σαν σκεύος ηδονής. Αυτός που  Εσύ θέλεις να καταδικάσω όλους τους μετανάστες στο πρόσωπο του βιαστή της Μυρτώς. Εγώ και χιλιάδες γυναίκες και άντρες πλέον, διαδηλώνουμε καθημερινά ενάντια στην πατριαρχία, τον σεξισμό, την καταπίεση των γυναικών; Εσύ που είσαι;

Λες: Γιατί διαδηλώνεις για τον Αλέξη και δεν κάνεις το ίδιο για τους νεκρούς αεροπόρους των συνόρων μας; 

Ξέρεις, τα παιδιά που ρισκάρουν την ζωή τους στον αέρα είναι θύματα ενός ανώφελου και επικίνδυνου ανταγωνισμού εξοπλισμών, επιχειρηματιών, κερδοσκόπων, πολεμοκάπηλων, πατριδοκάπηλων...Θυσιάζουν την ορμή της νιότης τους για ένα τίποτε, για μια Ελένη. Και χάνονται στους ουρανούς, ενώ οι έμποροι πίνουν στην υγειά των κορόιδων. Ενάντια στους πολέμους και σε όσους κερδίζουν από αυτούς σε βάρος μας, διαδήλωσα χίλιες φορές. Εσύ που ήσουν;

Λες: Γιατί διαδηλώνεις για τον Αλέξη και δεν κάνεις το ίδιο για τους νεκρούς Χρυσαυγίτες στο Μενίδι; 

Ξέρεις, όταν κάνεις παρέα με δολοφόνους, κινδυνεύεις να βρεθείς με μια σφαίρα στο κεφάλι...Η Χρυσή Αυγή αποδεδειγμένα δολοφονεί. Γιατί να μπλέξει κανείς με τα σκατά; Ενάντια στους φασίστες που παρέσυραν στον βούρκο και στον θάνατο (σωματικό ή νοητικό) τόσους νέους, διαδηλώνω κάθε ημέρα. Εσύ που είσαι;

Λες: Γιατί διαδηλώνεις για τον Αλέξη και δεν κάνεις το ίδιο για τους ...νεκρούς ή τραυματίες αστυνομικούς εν ώρα υπηρεσίας; 

Ξέρεις, όταν επιλέξεις να γίνεις αστυνομικός, σου δίνουν όπλο. Σου δίνουν όπλο, για να υπερασπιστείς τη ζωή σου ή να σώσεις την ζωή άλλων συνανθρώπων σου που απειλούνται άμεσα. Αυτή είναι η αποστολή σου και την σέβομαι. Εσύ όμως κραδαίνεις το όπλο σου, το ρόπαλό σου, το ...όργανό σου, χτυπάς ανθρώπους πεσμένους και αιμόφυρτους στον δρόμο, ξεγυμνώνεις και γελάς όποιον πέσει στα χέρια σου, και κάποιες φορές πυροβολείς και στο ψαχνό εναντίον 15χρονών παιδιών που σου βγάζουν την γλώσσα. Και τα σκοτώνεις! Ενάντια στην κατάχρηση εξουσίας σου, στον κρατικό φασισμό σου, στο θράσος και στην αλητεία σου, έχω διαδηλώσει χιλιάδες φορές. Και θα διαδηλώνω, όσο υπάρχεις! Γιατί εντέλει βρήκα που είσαι...Πίσω από ένα κράνος και μια στολή που γράφει ΕΛ.ΑΣ.

9/12/2019

Το προφίλ των υποψηφίων βουλευτών

Το προφίλ των υποψηφίων βουλευτών

Φαίνεται ότι τα πολλά λεφτά ξοδεύτηκαν στις περιφερειακές-δημοτικές εκλογές. Λιγοστά φυλλάδια υποψηφίων βουλευτών έφτασαν στην πόρτα μου αυτές τις ημέρες. Και αυτά “φτωχά” και άχρωμα. 

Σαν να μην έχουν καταλήξει και οι ίδιοι οι υποψήφιοι στο τι θα προτείνουν. Άλλωστε, τα μεγάλα ερωτήματα έχουν απαντηθεί ήδη από τα δύο κόμματα εξουσίας: Μνημόνιο; ΝΑΙ, Ιδιωτικοποιήσεις; ΝΑΙ, Σφάξε με Τράμπ ν' αγιάσω; ΝΑΙ!

Οπότε, σε τι ακριβώς να τοποθετηθούν οι έρμοι οι υποψήφιοι;

Για να τους βοηθήσω να χτίσουν-έστω και τώρα-το προφίλ τους, προσφέρω δωρεάν ένα σύντομο ερωτηματολόγιο.

Ιδού:

1.    Προαλείφεσαι για υπουργικό θώκο. Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, όμορφη δεσποινίδα, πατριώτισσα και ψηφοφόρος, σου ζητά να παρέμβεις για να προωθηθεί αίτηση της στο Υπουργείο σου (οκ, το μελλοντικό Υπουργείο σου). Τι της λες;

α) Τίποτε. Την κοιτάς στο στήθος και της κλείνεις με νόημα το μάτι.

β) Τηλεφωνείς στους υπαλλήλους σου (εεε...του μελλοντικού Υπουργείου σου, δηλαδή) και ρωτάς δήθεν από ενδιαφέρον, πώς πάει η αίτηση της κυρίας

γ) Της λές να κάνει υπομονή λίγες ημέρες, μέχρι να αναλάβεις και να δείξεις τι εστί βερύκοκο στους αργούς Δημοσίους Υπαλλήλους, που τολμούν να εξετάζουν τις αιτήσεις!

δ) Της λες να περιμένει την σειρά της.

2)   Για λίγο δεν πετυχαίνεις να εκλεγείς βουλευτής. Δικαιωματικά, η θέση ΓΓ Υπουργείου σου ανήκει. Κάποια στιγμή, λίγο πριν τις επόμενες εκλογές, η καθαρίστρια που σου καθαρίζει το γραφείο, ζητά να την βοηθήσεις να μπει το εγγόνι της σε παιδικό σταθμό. Τι απαντάς;

α) Ουγκ...(Της δείχνεις το γεμάτο καλάθι των αχρήστων)

β)Τηλεφωνείς αμέσως στο αρμόδιο Πρόεδρο/Διοικητή κτλ και ζητάς ρουσφετάκι. Συν μια ψήφος.

γ) Τηλεφωνείς στο κολλητό σου που έχεις για τέτοιες περιπτώσεις και κάνεις πώς ζητάς ρουσφέτι. Συν μια ψήφος και σιγά μην υποχρεωθείς κιόλας για την καθαρίστρια.

δ) Της εξηγείς πώς η διαδικασία (θα έπρεπε να) είναι αδιάβλητη, πώς όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη, πώς παλεύεις για να μπούν όλα τα παιδιά σε σωστούς παιδικούς σταθμούς. Τέλος, την ενημερώνεις σχετικά με τις εναλλακτικές σε περίπτωσης απόρριψης της αίτησής της

3)      Το Κόμμα σου γίνεται Κυβέρνηση και εσύ κολλητός του πρωθυπουργού. (Φιλαράκια από παλιά!). Το τηλέφωνο σου χτυπά ανελέητα από παλιούς φίλους που σου παραπονούνται για το δυσκίνητο Κράτος και επιθυμούν εξυπηρετήσεις. Πώς αντιδράς;

α) Χαχα...Κάνεις πλάκα με τους γελοίους που άλλοτε σε φτύναν και τώρα σε γλείφουν (μερικοί κυριολεκτικά!!!).

β) Δείχνεις ενδιαφέρον και αρχίζεις να τηλεφωνείς στις αρμόδιες Υπηρεσίες, ξεκινώντας την συνδιάλεξη ως εξής: “Ο Μήτσουλας από το Μαξίμου είμαι...”

γ) Οργανώνεις ένα δίκτυο εξυπηρέτησης του πολίτη για να “λαδώσεις” την κρατική μηχανή. Στελεχώνεις το γραφείο σου ώστε να “μιλήσεις” αποτελεσματικά με ανθρώπους-κλειδιά. L'etat c'est moi!

δ) Τους λες να περιμένουν να γίνει σωστά η προβλεπόμενη διαδικασία. Αν αντιληφθούν ότι αυτή δεν τηρείται τους παραπέμπεις στον Συνήγορο του Πολίτη!

Αποτελέσματα (Ντα-ντα ντα-νταν!!!):

Αν συγκέντρωσες περισσότερα α): Είσαι ο γνωστός κρετίνος πολιτικός. Έχεις λίγες ελπίδες να εκλεγείς (κακά τα ψέματα, η κάλπη θέλει λίγο μπλα μπλα και εσύ δεν το έχεις...). Ωστόσο, αν τα καταφέρεις ή αν σου δοθεί αξίωμα, πιθανότατα θα δικαιώσεις τα αφεντικά σου, υπακούοντας πιστά τους ανώτερους και “πηδώντας χωρίς σάλιο” τους κατώτερους σου.

Αν συγκέντρωσες περισσότερα β): Είσαι ο γνωστός παραδοσιακός Μαυρογιαλούρος. Δεν περιγράφω άλλο, δες την ταινία και χρησιμοποίησε αποσπάσματα για τα προεκλογικά σποτάκια σου

Αν συγκέντρωσες περισσότερα γ): Είσαι λαμόγιο αλλά με εσάνς τεχνοκράτη. Το ρουσφέτι θέλει μέθοδο και εν έτει 2019 έχει αναχθεί σε επιστήμη. Θα πάς μπροστά!

Αν συγκέντρωσες περισσότερα δ): Τα καλά νέα: Κέρδισες την ψήφο μου. Τα άσχημα: Πιθανότατα θα είναι και η μοναδική! Που πας βρε Καραμήτρο στην ...Ελλάς του 2020 χωρίς παραγοντισμό και ρουσφετάκια;;;

Καλή ψήφο και καλά μυαλά!

Ποιος θα βάλει τα χέρια στα θολά νερά; Η χαμένη ευκαιρία της μαχόμενης Αριστεράς

Χθες βράδυ άκουσα μια εκπρόσωπο οργάνωσης-συνιστώσας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να λέει περίπου το εξής προκειμένου να δικαιολογήσει την μη αποδοχή -εκλογικής έστω- συμπόρευσης με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και ειδικά με την ΛΑΕ: “Και επιτέλους, εμείς θα πρέπει να κάνουμε ότι κάναμε και το 2012, γιατί εν τέλει αυτό και μόνο μας επιτρέπει να είμαστε ακόμη εδώ και δίνουμε ακόμη την μάχη μας”.

Στα ίσα και χωρίς διπλωματία: Η συγκεκριμένη αντίληψη, η οποία δυστυχώς είναι κυρίαρχη ακόμη και σήμερα, είναι ο βασικός λόγος αποτυχίας της επαναστατικής-ριζοσπαστικής αριστεράς να αποτελέσει πόλο έλξης για τα λαϊκά στρώματα που συντρίφθηκαν τα χρόνια του Μνημονίου.

Η αντίληψη ότι “δεν μπαίνω στα θολά νερά του υπονόμου για να μείνω καθαρός”, μας έχει οδηγήσει να πνιγόμαστε όλοι στις ακαθαρσίες...

Ας γυρίσουμε λοιπόν, στα 2012: Σε μια εποχή που ζήσαμε την στιγμή-σήμερα φαντάζει σουρεαλιστική, αλλά τότε ήταν φυσιολογική- που ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτική Προοδευτική Συμμαχία) ως 2ο κόμμα, καλούσε στο πλαίσιο της διερευνητικής εντολής, το ...ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να συγκυβερνήσουν! Η πρόταση ως γνωστόν, έπεσε στο κενό...Ήταν η τελευταία φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ έστρεψε το βλέμμα στα αριστερά. Ακολούθησε ο ασταμάτητος δεξιός κατήφορος..

Είναι αλήθεια ότι οι αριστερές οργανώσεις, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΚΚΕ, η ΛΑΕ αργότερα, δεν παρασύρθηκαν σε αυτήν την πορεία. Δεν ξεγελάστηκαν από τα κελεύσματα της εξουσίας και του Αλέξη Τσίπρα. Άφησαν τον ΣΥΡΙΖΑ να ακολουθήσει την ...προδιαγεγραμμένη νομοτελειακά πορεία του προς τους ΑΝΕΛ, τα Μνημόνια, τις ΗΠΑ κτλ κτλ. Και παραμείναν άσπιλοι, και περήφανοι, φτάνοντας σώοι και αβλαβείς στα 2019. 40-50 χιλιάδες ψήφους πάνω-κάτω το ΚΚΕ, 5-6 χιλιάδες η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Συνεχίζουμε...

Σίγουρα, κάποια στιγμή στο μέλλον, παρά το γεγονός ότι την Ιστορία την γράφουν οι νικητές, θα βρεθούν κάποιοι αμερόληπτοι ιστορικοί που θα αναφέρουν περίπου τα εξής: “Στην κυρίαρχη πολιτική των Μνημονίων λιτότητας, της εσωτερικής υποτίμησης και της κατάργησης κοινωνικών δικαιωμάτων αντιτάχθηκαν χωρίς αποτέλεσμα ένα ...μάτσο πούρες αριστερές οργανώσεις”. Ίσως να μνημονεύεται και το όνομα κάποιων από αυτές, Σίγουρα, του τιμημένου ΚΚΕ που θα γιορτάζει πιθανότατα με συναυλία στο ΣΕΦ τα 150α του γενέθλια και τα 100.000 φύλλα Ριζοσπάστη (Περίοδος Γ').

Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι:

Η Αριστερά-αυτή που μάχεται πραγματικά-οφείλει να χρησιμοποιήσει όλα τα διαθέσιμα εργαλεία για την υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας. Συμπεριλαμβανομένων και των έξω από εδώ αστικών θεσμών όπως εκλογές, αστικό κοινοβούλιο, κυβέρνηση.

Η Αριστερά στην Ελλάδα αφήνει εδώ και δέκα χρόνια μια τεράστια ευκαιρία παρέμβασης στο λαϊκό κίνημα να γλιστράει συνεχώς από τα χέρια της. Άφησε τον αγώνα απέναντι στα Μνημόνια να γίνει εργαλείο στα χέρια αριβιστών που επέβαιναν ή σκαρφάλωσαν στο ταχύπλοο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Άφησε την ακροδεξιά να φαντάζει στα μάτια του μέσου πολίτη ως “αξιόπιστη¨ λύση κατά των Μνημονίων και της δουλοπαροικίας.

Η Αριστερά στην Ελλάδα αυτομαστιγώνεται και αλληλοκατηγορείται για λάθος λόγους. Η σωστή κριτική π.χ στο Αριστερό Ρεύμα θα έπρεπε να αφορά όχι στο γεγονός ότι συμμετείχε στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη 2015 αλλά στο ότι δεν αποχώρησε τον Φλεβάρη, όταν έγινε η πρώτη μεγάλη υποχώρηση στις απαιτήσεις των δανειστών.

Οι οργανώσεις, τα μέτωπα, οι συμμαχίες (εκλογικές και μη), οι βουλευτικές έδρες, οι Κυβερνήσεις...Όλα αυτά θα έπρεπε να ιδωθούν από το πρίσμα της χρησιμότητας τους ως προς ένα πράγμα: Να σπρώξουν τους ανθρώπους στον δρόμο, να ενθαρρύνουν το κίνημα, να δώσουν ελπίδα στον απογοητευμένο εργαζόμενο και άνεργο. Να υπηρετήσουν τις λαϊκές ανάγκες και διεκδικήσεις. Όχι να εξυπηρετήσουν προσωπικές ή κομματικές επιδιώξεις. Σε τελική ανάλυση, ας διαλυθούν δέκα ιστορικές οργανώσεις για να προκύψει το πολιτικό υποκείμενο που θα καθοδηγήσει μια επανάσταση. Back to basics: (Να διαβάσω την τακτική του Κόμματος των Μπολσεβίκων από τον Γενάρη ως τον Οκτώβρη του 1917!).

Το λάθος συνεχίζεται και τώρα. Πριν καν καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, οι οργανώσεις/κόμματα της Αριστεράς θέτουν περίπου την εξής προϋπόθεση: “Συμφωνήστε με την άποψη μας και μετά το συζητάμε...”.

Και έτσι, ομφαλοσκοπώντας και αμυνόμενοι περί πάρτης, κρατάμε τις αριστερές θέσεις για εσωτερική διακίνηση και ενδελεχή ζύμωση...

Και όμως ακόμη και τώρα, υπάρχει κόσμος εκεί έξω- ο κόσμος της αποχής και της απογοήτευσης- που περιμένει υπομονετικά ένα κάποιο ενωτικό μήνυμα…

Ηθικό δίδαγμα:  Το αποτέλεσμα που προκύπτει αν δεν βάλεις τα χέρια σου στα θολά νερά, δεν είναι ότι θα μείνεις καθαρός. Είναι ότι δεν θα διορθώσεις τη βλάβη. Και οι αιτίες είναι μόνο δύο: είτε δεν μπορείς, είτε δεν θέλεις να το κάνεις. Στο τέλος, πάντως όλοι θα πνιγούμε στις ίδιες βρωμιές.

1. Σήκω 2. Ψήφισε 3. Έλεγξε 4. Αντέδρασε

Συνάνθρωπε που απέχεις, κάνεις λάθος...

...και θα στο αποδείξω στις επόμενες γραμμές. Διάβασε τες πριν στρογγυλοκάτσεις στον καναπέ σου τις επόμενες εκλογές.

Έξι στους δέκα δεν πήγατε να ψηφίσετε στον β' γύρο των περιφερειακών-δημοτικών εκλογών.

Εννέα στους είκοσι δεν πήγατε ούτε στον α' γύρο, ούτε στις ευρωεκλογές. Συγγνώμη για το δεύτερο πληθυντικό, αλλά εγώ πήγα. Πάντα πηγαίνω στις εκλογές. Είμαι fan!

Καθένας σας θα έχει και κάποιον λόγο για αυτή την αποχή.

Να δούμε τους πιθανότερους:

ü      Υπάρχουν αρκετοί που απείχατε γιατί είσαστε νεκροί. Δεν ειρωνεύομαι. Οι εκλογικοί κατάλογοι δεν επικαιροποιούνται τακτικά, συνεπώς υπάρχουν ακόμη εγγεγραμμένοι σε αυτούς αρκετοί συνάνθρωποι μας που έχουν αποδημήσει. Όχι στην ξενιτιά, αλλά σε άλλους κόσμους. Εκεί που δεν έχουν έννοιες, όπως το τι θα ψηφίσουν κτλ. Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι πολλοί από αυτούς, βλέποντας το τι γίνεται εδώ, θα επιθυμούσαν σφόδρα να ψηφίσουν. Τέλοσπάντων, οι νεκροί είναι οι μόνοι που εκ των πραγμάτων, συγχωρούνται. Για όλα. Και για την αποχή!

ü      Υπάρχει μια άλλη κατηγορία που λέει πως δεν αποδέχεται τις εκλογές, την αστική δημοκρατία, την ανάθεση και για αυτό δεν συμμετέχει σε αυτό το στημένο παιχνίδι, που λέγεται “εκλογές”. Εσείς, λοιπόν, ονειρεύεστε έναν κόσμο που δεν θα υπάρχουν εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι, που ο καθένας θα αποφασίζει χωρίς διαμεσολαβητές, εκπροσώπους, αντιπροσώπους και λοιπούς τσαρλατάνους για τα όσα τον αφορούν. Έναν κόσμο που συλλογικά οργανωμένες κολεκτίβες θα ρυθμίζουν τα πάντα: από την ποσότητα του χρήματος (εντάξει μην βαράτε-των μέσων ανταλλαγής) που κυκλοφορούν στην οικονομία, ως το είδος των λουλουδιών που φυτεύονται στην πλατεία της γειτονιάς σας. Για να γίνουν αυτά, δεν χρειάζονται εκλογές, λέτε. Ας χειραφετηθούμε λέτε και ας δράσουμε μόνοι μας. Μόνοι μας...πόσο μόνοι μας, δηλαδή; Πείτε μου που ζείτε εσείς λοιπόν; Σε ποια αναρχικές γυάλες ζείτε; Τι πίνετε, τι καπνίζετε; Ειλικρινά, το  πιστεύετε, ότι δεν χρειάζονται εκπρόσωποι; Μήπως μπερδεύετε την εκπροσώπηση, με την ανακλητότητα; Μήπως εν τέλει εννοείτε ότι απαιτείται απόλυτος έλεγχος των εκλεγμένων και ανακλητότητα; Ωραία, ελάτε τότε να ψηφίσετε και μετά ταράξτε στον έλεγχο αυτούς που εκλέχθηκαν. Επίσης, θέστε υποψηφιότητα. Υπάρχει σημαντική πιθανότητα ...να εκλεγείτε και να προσπαθήσετε να διορθώσετε το αντιπροσωπευτικό σύστημα, με το προσωπικό σας παράδειγμα. Τα συστήματα βλέπετε είναι κυρίως οι άνθρωποι που τα απαρτίζουν...

ü      Υπάρχει μια κατηγορία που κρύβεται πίσω από το εξής μότο: “Αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, θα ήταν παράνομες”. Η συγκεκριμένη φράση είναι επιτηδευμένα ασαφής. Οι εκλογές αλλάζουν κάτι. Συγκεκριμένα, αλλάζουν κυβερνήσεις/κυβερνήτες/εκπροσώπους. Φυσικά, δεν αλλάζουν τα πάντα και το σημαντικότερο δεν αλλάζουν αυτά που θα ήθελαν οι ψηφοφόροι. Για να αλλάξουν τα πάντα (πολύ γενικό αυτό...) ή πιο συγκεκριμένα για να αλλάξουν αυτά που θέλει ο λαός (επίσης χωρά συζήτηση εδώ), δεν αρκούν οι εκλογές. Χρειάζεται πολλή δουλειά, επαγρύπνηση, αγώνας και έλεγχος. 1460 ημέρες την τετραετία. Από όλους.

ü      Υπάρχει μια κατηγορία που λέει πώς δεν τον εκφράζει κανένα κόμμα, κανένας υποψήφιος. Δεν μπορείτε βρε παιδί μου,  να βρείτε ποιον να ψηφίσετε. Καταρχήν να σας ψιθυρίσω  ένα μυστικό: Μην περιμένετε να συμφωνήσετε απολύτως με κανένα κόμμα και κανέναν υποψήφιο. Ούτε καν με τον εαυτό μας, δεν συμφωνούμε απόλυτα! Βρείτε λοιπόν, το κόμμα/υποψήφιο, που για κάποιον λόγο σας εκφράζει συγκριτικά περισσότερο από τους υπόλοιπους και ψηφίστε το. Η εκλογή είναι σύγκριση σε δεδομένη στιγμή. Στην χειρότερη, είναι στιγμιαίο λάθος. Στο παραβάν, φορέστε προφυλακτικό για κάθε ενδεχόμενο.

Πως θα επιλέξετε; Ιδού μερικά tips από έναν “παλιό”:

α) Διαβάστε τα προγράμματα των κομμάτων/υποψηφίων. Κατά 99% δεν εννοούν αυτά που γράφουν. Ωστόσο, αν τους επιλέξετε βάσει προγράμματος, θα μπορείτε κάλλιστα να τους τρίψετε στην μούρη τα ιλουστρασιόν φυλλάδια, όταν θα αθετήσουν τις υποσχέσεις τους. 1-0  υπέρ του ψηφοφόρου. Χρήσιμη συμβουλή: Δεν ξαναψηφίζουμε κόμμα που αποδεδειγμένα έχει αθετήσει πάνω από 50% των υποσχέσεων του. Αν το κάνουμε, έχουμε χάσει το παιχνίδι.

β) Δείτε φάτσες και βιογραφικά υποψηφίων. Στις τελευταίες εκλογές πάνω από 70.000 συμπολίτες μας έθεσαν υποψηφιότητα. Δεν μπορεί...κάποιος/κάποια θα σας γυαλίσει, είτε για την ομορφιά του/της, είτε για τις σπουδές ή την καριέρα του/της. Επίσης, με τον νόμο των πιθανοτήτων με κάποιον/κάποια θα έχετε κάποια στιγμή μιλήσει, κάποιον/κάποια θα έχετε φιλήσει, πιθανόν να έχετε παντρευτεί κτλ κτλ...Γενικά, εκτός από αρχές και ιδεολογία, δεν είναι ντροπή να ψηφίζουμε και με βάση απλώς το κριτήριο: “ο δικός μας άνθρωπός”.

γ) Ψηφίστε κοντινούς σας ανθρώπους. Όταν λέμε κοντινούς εννοούμε γείτονες. Για παράδειγμα, όταν ψηφίζουμε για Δήμαρχο, υπάρχει βάσιμη πιθανότητα αυτός να μένει απέναντί μας. Οπότε, αν τον ψηφίσουμε και δεν διορθώσει την λακκούβα στον δρόμο και πέσουμε και σπάσουμε το πόδι μας, κάνουμε τις εξής απλές κινήσεις:

Βήμα 1ο:Περπατάμε (χμμμ...σερνόμαστε μάλλον) ως την πόρτα του

Βήμα 2ο:Κτυπάμε το κουδούνι

Βήμα 3ο:Τον κοπανάμε με την πατερίτσα

Αυτό λέγεται άμεση δημοκρατία!

Με λίγα λόγια, ειδικά για τις δημοτικές εκλογές, είναι εντελώς ανόητο/βλακώδες να μην ψηφίσει κανείς επειδή “δεν τον εκφράζει κανένας”. Εκτός αν είναι τις άποψης ότι τις λακκούβες στους δρόμους πρέπει να τις διορθώνουν αυθόρμητα πολίτες-μοναχικοί λύκοι...

Σημείωση: Η ίδια τακτική της πατερίτσας μπορεί να εφαρμοστεί και σε περιφερειακό ή εθνικό επίπεδο. Απλώς πρέπει να μαζευτούμε πολλοί με πατερίτσες. Χρειάζεται συντονισμός. Ενίοτε, σε αυτές τις περιπτώσεις βοηθάει και ένα άλλο υποστηρικτικό εργαλείο, που λέγεται “απεργία”. You know? A-p-e-r-g-i-a. Αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση...Η μήπως όχι;

Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη κατηγορία απεχόντων από την εκλογική διαδικασία.

Εντάξει, υπάρχουν και αυτοί που λένε ευθέως ότι “θα πάω για καφέ/για μπάνιο” ή “θα κάτσω σπίτι, θα αράξω σπίτι κτλ”. Ίσως είναι τελικά οι πιο ειλικρινείς. Είναι το σύμπτωμα. Δεν θα γίνουν ποτέ η αιτία. Ούτε καν η αφορμή. Τους λυπάμαι βαθιά. Ειλικρινά...

Συμμετέχεις στα κοινά; Δείξε μου το φυλλάδιο σου!

Εκλογές...Μετά από 4 χρόνια. Η μεγάλη ώρα του σιωπηλού πολίτη. Του πολίτη που ενδόμυχα ελπίζει ότι κάτι θα αλλάξει έστω και λίγο προς το καλύτερο, πηγαίνοντας κάποιο κυριακάτικο πρωινό να ρίξει ένα χαρτί με ονόματα και σταυρούς σε ένα πλαστικό τρύπιο κουτί.

Σε αυτές τις εκλογές, ωστόσο, την παράσταση δεν κλέβουν οι εκατομμύρια ψηφοφόροι. Άλλωστε πότε αυτοί ήταν εν τέλει οι πρωταγωνιστές; Ακόμη και την μεγάλη νύχτα της 5ης Ιουλίου 2015, την παράσταση έκλεψε ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης και μια πρωινή κωλοτούμπα...

Πρωταγωνιστές σε αυτές τις εκλογές είναι το νέο κοινωνικό γκρουπ των υποψηφίων. Υποψήφιοι ευρωβουλευτές, περιφερειακοί, δημοτικοί και διαμερισματικοί σύμβουλοι. Χιλιάδες συμπολίτες μας γεμίζουν τα ψηφοδέλτια με τα ονόματά τους, τα γραμματοκιβώτια με τα φυλλάδιά τους, τα mail και το Διαδίκτυο με τα σποτάκια τους...

Καθένας τους έχει να προβάλλει κάτι από την ζωή του, από τις ιδέες του, από το όραμα του. Κάτι που ευελπιστεί ότι θα τον ταυτίσει με τον ψηφοφόρο και με το οποίο θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα ένα πανηγυρικό “σταύρωμα” την Κυριακή 26 Μαΐου!

Έχουν πέσει και στα χέρια μου πολλά φυλλάδια με βιογραφικά υποψηφίων...Στο 99% τους, συμπεραίνω από τα όσα γράφουν ότι πρόκειται για άξιους σεβασμούς συνανθρώπους μας, που εμφανίζονται να έχουν επιτύχει σε πάρα πολλούς τομείς. Άλλος είναι γενικός δ/ντης, άλλος general manager, άλλος αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας, άλλος ελπιδοφόρος επιστήμονας, κτλ κτλ....Ξαφνικά, αποφάσισαν να συμμετέχουν στα κοινά. Και βρήκαν τον κατάλληλο τρόπο: Ψηφοδέλτιο, φυλλάδιο, σταυρός...Απλά τα πράγματα.

Είναι καλό να συμμετέχουν όσο γίνεται περισσότεροι στα κοινά. Αυξάνει ο πλούτος των απόψεων, βελτιώνεται η σύνθεση τους και λαμβάνονται καλύτερες αποφάσεις. Αρκεί να προσδιορίσουμε με ακρίβεια τι σημαίνει “συμμετέχω στα κοινά”.

Συμμετέχω στα κοινά σημαίνει θέτω τον εαυτό μου στην υπηρεσία μιας κοινής υπόθεσής. Χωρίς φανφάρες και λεζάντες, συμμετέχω ενεργά στους καθημερινούς αγώνες  για να βελτιώσω τον εαυτό μου, την  οικογένεια μου, την πολυκατοικία μου, τη γειτονιά μου, την πόλη μου, την δουλειά μου...

Συμμετέχω 365 ημέρες τον χρόνο, κάθε χρόνο και όχι 30 ημέρες πριν τις εκλογές...

Στις εκλογές, υπάρχει 1% τέτοιων υποψηφίων. Πολλές φορές είναι δύσκολο να τους βρούμε, βλέπετε έχουν αυτή την συστολή του ανθρώπου που έκανε ότι ήταν να κάνει χωρίς ειλικρινά να επιζητά οποιαδήποτε ανταμοιβή. Και αν τελικά, παραδόξως, εκλεγούν, πάλι με σκυμμένο κεφάλι και χωρίς πολλά λόγια θα δουλέψουν για το κοινό κάλο από όποιο μετερίζι βρεθούν...

Σε αυτές τις εκλογές, τις εκλογές που τα κόμματα οριστικά χρεοκόπησαν, και που κυριαρχούν τα πρόσωπα που αποφάσισαν να “ασχοληθούν τα κοινά”, ας ανατρέξουμε όλοι στα τελευταία “μουντά” πολιτικά χρόνια. Και ας  “ανασύρουμε” πρόσωπα που κράτησαν χαμηλά τα μάτια τους, αλλά ψηλά τις σημαίες του αγώνα των πολλών...Ανθρώπους που έδωσαν μάχες, με προσωπικό κόστος, για να υπερασπίσουν πανανθρώπινες αξίες, να τιμήσουν ιδέες για τις οποίες χύθηκε  αίμα του λαού και ιδρώτας εργαζομένων, να σταθούν εμπόδιο στην ολοκληρωτική ισοπέδωση εννοιών όπως “ΑΡΙΣΤΕΡΑ”, “ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ/ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ”, “ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ”, “ΠΡΟΟΔΟΣ”...

Που δεν αντάλλαξαν την θέση τους στον δρόμο, με μια βολική θέση σε κυβερνητικά γραφεία, για να υπηρετήσουν “δήθεν” την υπόθεση από νέα πόστα...

Τους ανθρώπους αυτούς δεν θα τους βρούμε σε illustrasion έκδοση.

Και τι κρίμα-πιθανόν για αυτό και μόνο τον λόγο-δεν θα τους ψηφίσουμε...